Αντέχει η καρδιά να πάει παραπέρα; / Ο φάρος

Δημιουργός: dragoste, Τσιλιβαράκος Νικόλας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντέχει η καρδιά να πάει παραπέρα;

Αγάπησες του έρωτα προσχήματα,
αγάπησα στη σχέση μας τις λύσεις,
και ήθελες τριγύρω σου τα στρατιωτάκια ακίνητα,
για δες, τα θέλω σου μπορείς να τα νικήσεις.

Αγάπη εγώ σου φώναζα, για αγάπη σου μιλούσα,
μα έλα που στα λήματα μόνο τη συναντούσα.
Στις νύχτες σου άναβα φωτιές, τις έσβηνες τη μέρα,
για πες μου, αντέχει η καρδιά να πάει παραπέρά;

Στο χέρι το χειρόφρενο και στο μυαλό το τέλος,
μια λέξη, ένα όνομα, σ' εμένα πάει το χρέος.
Τη λήξη του παραμυθυιού εγώ αποζητάω,
δράκους και μάγισσες πολλές έμαθα να νικάω.

Αγάπη εγώ σου φώναζα, για αγάπη σου μιλούσα,
μα έλα που στα λήματα μόνο τη συναντούσα.
Στις νύχτες σου άναβα φωτιές, τις έσβηνες τη μέρα,
για πες μου, αντέχει η καρδιά να πάει παραπέρα;


Ο φάρος


Σ' ένα λιμάνι ξανά θα ξενυχτήσω,
παλιές αγάπες πάλι να μετρώ,
άσπρο μαντήλι πάλι θα κρατήσω,
να χαιρετήσω όνειρα που δεν θα ξαναδώ.

Σαν ένας φάρος θα φωτίσω τα όνειρά σου,
μήπως χτυπήσουν σε βράχια που είναι τραχιά,
μήπως πνιγούν στης θάλασσας τα βάθη,
μήπως οι άνεμοι τα στείλουν σ' έρημα νησιά.

Μα όταν η αγάπη αφήσει το λιμάνι,
τα μάτια μου θα καίνε, θ' ανάβουνε φωτιές.
Ανέμους θ' αναστήσω, κύμματα θα γεννήσω,
να δέσω την αγάπη σε ήμερες μορφές.

Σαν ένας φάρος θα φωτίσω τα όνειρά σου,
μήπως χτυπήσουν σε βράχια που είναι τραχιά,
μήπως πνιγούν στης θάλασσας τα βάθη,
μήπως οι άνεμοι τα στείλουν σ' έρημα νησιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2008