Συννεφιές

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Συννεφιές</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Συννεφιές</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Συννεφιασμένος ο ουρανός όλη μέρα, κι ακόμα δε λέει να βρέξει.. </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Συννεφιασμένη Τετάρτη σήμερα.. Αν και δεν ταιριάζει και πολύ, συνήθως οι Κυριακές είναι έτσι, που λεν και τα τραγούδια.. Μια κούραση με τριγυρνάει σήμερα απ το πρωί, σα γρίπη.. Και που όρεξη για δουλειά, με τέτοια διάθεση..Αν και με τη δουλειά την πραγματική μου δεν έχω πρόβλημα, με την ηλίθια τη χαρτούρα και τη «λάντζα», που επιβάλουνε οι «σοφοί» καρεκλοκένταυροί μας είναι που δεν την παλεύω σήμερα..  Ε ναι να πρέπει να πας σε τρία διαφορετικά κτήρια, να πάρεις πέντε διαφορετικές υπογραφές, για να πάρεις ένα φάρμακο να κάνεις θεραπεία για τενοντίτιδα σε έναν ασθενή σου, μου πέσε λιγάκι βαρύ αυτή τη γκρίζα μέρα.. <br />
<br />
Με αφορμή λοιπόν το άσκοπο αυτό τρέξιμο, θυμήθηκα κάποιες στατιστικές που διάβαζα, που λέγανε πως αν θέλεις να αγοράσεις αυτοκίνητο, και ξέρεις κάποιον από μέσα απ το εργοστάσιο, να διαλέξεις εκείνο της Τετάρτης.. Είναι λέει που οι εργαζόμενοι εκείνη τη μέρα έχουν πολύ καλύτερη διάθεση.. Γιατί τη Δευτέρα ε, αρχή της εβδομάδας, τι όρεξη να χουνε.. Και τις Παρασκευές στην ξεκούραση το μυαλό τους..<br />
<br />
Τελικά ούτε στις στατιστικές ταιριάζω.. Βουνό μου φαίνεται η βδομάδα ακόμα.. Πάντως μια και είπαμε για Συννεφιές και στατιστικές, να κι άλλη μια που ξεπετάχτηκε ακάλεστη στη σκέψη μου.. Μια που έχει να κάνει με τους Φιλανδούς.. Άσχετο θα μου πεις, μα για να δούμε. <br />
<br />
Λοιπόν έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονιών εκεί πάνω. Αιτία; Η συννεφιά.. Άντε έχουμε κι ένα καλό εδώ κάτω, εμείς οι τελευταίοι στις Ευρωπαϊκές στατιστικές (μια που τις αναφέραμε, ας τριτώσουν κι αυτές..). Τελευταίοι σε μισθούς και ποσοστά ευαρέσκειας από το σύστημα.. Ακόμα πρώτοι σε τροχαία και μίζες, αλλά τέτοιες πρωτιές δεν τις πολυαναφέρουν…<br />
<br />
Και τελευταίοι στην ικανοποίηση από την καθημερινότητά τους, και στις προσδοκίες τους για το μέλλον.. Ειλικρινά έχει αρχίσει και με κουράζει αφόρητα όλη αυτή η  ιστορία με την «καθημερινότητα».  Έχω βαρεθεί όλα αυτά τα ίδια και τα ίδια σε έντυπα σε τηλεοράσεις, σε ραδιόφωνα, στο διαδίκτυο.. Και όχι μόνο εκεί, και στο δρόμο, στις εκφράσεις των περαστικών, παντού…<br />
<br />
Όλοι να προσπαθούν να καταφέρουν απλά καθημερινά πράγματα, όπως το να βρουν τα Ευρά για να πληρώσουν κάποιο λογαριασμό, για να έχουν να φάνε, να ξεπληρώσουν τα δάνεια, και άλλα τέτοια καθημερινά.. Και τελικά τι γίνεται..; Δεν τα καταφέρνουν, κι ας είναι συνέχεια με την ψυχή στο στόμα απ το τρέξιμο…<br />
<br />
Όποτε τι πάει στραβά…; Να σου πω έχω την αίσθηση πως αυτό που γίνεται είναι το εξής.. Μόνο όσοι κάνουν πραγματικά μεγάλα όνειρα, και έχουν πραγματικά Μεγάλους στόχους τα καταφέρνουν.. Οι άλλοι μένουμε στα ξέφτια των θέλω μας, να παρακολουθούμε απ ένα παράθυρο τη ζωή να περνά… Και να μην αλλάζει τίποτα…<br />
<br />
Ναι σε βλέπω να γνέφεις συγκαταβατικά ενώ διαβάζεις… Ποιοι είναι αυτοί που καταφέρνουν κάτι τέτοιο θα σκεφτείς..;  Για να το δούμε κι αυτό.. <br />
<br />
Ας αρχίσουμε μ αυτούς που φαίνεται πως μας κυβερνάνε. Έλεγε πχ ο Σαρκοζί, πως από μικρός ήθελε να κυβερνήσει τη Γαλλία. Και τα κατάφερε.. Και ο Καραμανλής το ίδιο, κι ο Παπανδρέου (οι «μικροί», αν και οι μεγάλοι το ίδιο ήθελαν και το κάναν…). Βέβαια ο Γιωργάκης δεν το κατάφερε ακόμα, μα σαν θα βαρεθούν τον άλλο, πιθανό και να το κάνει.. Η Παπαρήγα μόνο δεν θα το καταφέρει ποτέ, όχι για τίποτα άλλο, μα γιατί δεν το χει σα στόχο..<br />
<br />
Τώρα θα μου πεις, εσύ δε θες να γίνεις πολιτικός, είναι που είναι μες την ψευτιά και στα θα, δε θες να γίνεις ούτε χονδρός, ούτε Αμερικανάκι.. Καλά η Παπαρήγα δεν είναι τέτοια, αλλά έχει κι αυτή τα δικά της.. Ο Σαρκοζί κάτι λέει, ειδικά με την Κάρλα τώρα, αλλά καβαλημένος κι αυτός, όποτε άστο..<br />
<br />
Οπότε ας δούμε και κάποιους άλλους που πραγματικά πίστευαν αυτά που έλεγαν, και έκαναν και τη διαφορά στο καιρό τους, και στις κοινωνίες τους.. Να πούμε για τον Κάστρο..; Για τον Γκάντι..; Για το Μαντέλα; Και για δικούς μας, για τον Κολοκοτρώνη, το Μακρυγιάννη, κι όλους αυτούς που πολέμησαν για να μη φοράμε φέσια και μπούργκες τώρα; Γι αυτούς κι άλλους πολλούς που κάνανε τη διαφορά στον κόσμο τους..;<br />
<br />
Βέβαια θα μου πεις σιγά μη γίνουμε σαν αυτούς.. Και ναι θα χεις δίκιο, αν και για άλλους λόγους απ αυτούς που μπορεί να σκέφτεσαι.. Μια και δεν θα γίνουμε, όχι γιατί ήτανε πιο έξυπνοι, ούτε πιο δυνατοί, ούτε πιο τυχεροί…<br />
<br />
Υπάρχουν διαφορές, άλλα όχι πολλές. Τρεις είναι που μπορεί να ναι και οι βασικότερες..<br />
<br />
Μια είναι ότι Πίστευαν. Πίστευαν στα Θέλω τους και τα ζούσαν..<br />
<br />
Μια δεύτερη πως Αγωνίζονταν.. Ήταν μαχητές, Αγωνίζονταν γι αυτά όσο μεγάλες δυσκολίες και να είχαν να αντιμετωπίσουν, δεν τα παρατούσαν..<br />
<br />
Και μια τρίτη..  Πως αυτά που Πίστευαν και Ήθελαν, αυτά για τα οποία Αγωνίζονταν, τα Όνειρά τους, ήταν Μεγάλα.. Με όλη τη σημασία της λέξης και της έννοιας.. <br />
<br />
Είναι αυτό που λένε.. <br />
<br />
Είμαστε άξιοι της Ηγεσίας, μα και των Ονείρων μας… <br />
<br />
<br />
24/1/08<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2008</td><td valign=top></td></table><br />