Στης πόλης τα παλιά στενά

Δημιουργός: poetryf

Στην αποξένωση... με γλώσσα σκληρή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][I]Στης πόλης την παλιά αγορά, με'σε στενά σοκάκια
νέος αυτός επήγαινε με ακέραιη καρδιά...
Κι είδε μπροστά να υψώνονται αντένες και μπαράκια,
μια κολασμένη, μωβ αυγή να γίνεται η βραδιά.

Έκαμε πως προχώρησε κι όμως ομπρός δεν πήγε
βήμα δεν είχε ή δύναμη πιο πέρα να διαβεί
κι ένιωσε μέσά του βαθιά να του φωνάζουν "φύγε"
οι γειτονιές που αγάπησε σαν ήτανε παιδί.

Δίπλα του σώματα αδειανά, ψυχές δίχως ουσία
που την ουσία τους ζητούν σε λάθος προορισμούς...
Εκεί πρωτοβασίλευε σε δόξα η ακρασία
και με πυγμή διάταζε ζωών αφορισμούς!

Δίπλά του πέρασαν πολλοί μα'νιωσε τόσο μόνος,
θυμήθηκε που κράταγε το χέρι του παππού...
Τότε στενός κι αν ήτανε μα και μακρύς ο δρόμος
ποτέ τους δεν φοβήθηκαν το "πότε" και το "πού".

[B][I][I][align=center][B][/I][B] Γιατί οι καρδιές που αγαπούν, το δρόμο δεν φοβούνται
γιατί οι ευαίσθητες ψυχές το όνειρο ποθούν.
Γιατί πολλοί που βρέθηκαν ακόμα αγνοούνται
κι από τον κόσμο διάλεξαν μόνοι να ακυρωθούν!

Γιατί στ'αλήθεια η μοναξιά μόνο σου δεν σε βρίσκει,
γιατί το πλήθος σου γεννά ψεύτικους ουρανούς...
Γιατί μπροστά σου στήνονται της ζητιανιάς οι δίσκοι
μα των ρουφιάνων τις γιτιές δεν τις χωρά ο νους.[/B][/I][/I][/B]
[align=right][align=left][/B][I]
Πιο κάτω ένας γέροντας μες στη βαβούρα πάει...
Όταν κλειστά έχεις τ'αυτιά καλύτερα ακούς...
Αισθάνεται τον Χάροντα πάνώ του ν'ακουμπάει
μα δεν τον βλέπει...ξέχασε...να βάλει τους φακούς!

Κι έτσι ξανάγινε παιδί στην τόση ανεμελιά του
κέντημα γίναν οι στιγμές και φορεσιά η ζωή...
Το σάβανο τυλίχτηκε κι έβαλε τα καλά του,
στην τελευταία αναπνοή γεννώντας συμβουλή:

[/align][B][/I]"[B] [color=red]Στης πόλης το λαβύρινθο όλοι γυρνούμε ξένοι,
μικρό παιδί που χάθηκε στης πόλης τα στενά...
Κι είναι καθένας μια πληγή που μένει σφαλισμένη
μέχρι να σπάσει η φλέβά της κι αίμα να δει ξανά!

Όλοι πρωτοδιαβαίνουμε της μοίρας το κατώφλι
όντας μικροί κι αδέσποτοι μπροστά σ'ό,τι φανεί...
Κι αν της αλήθειας το κορμί μοιάζει με ερήμου τρώγλη,
μέσα στους κόκκους της θα βρεις υπέρτατη ηδονή! [color=black]"[/B]

[color=black][align=right][/align]Αθανασία Γ.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2008