Λαζαρέττο

Δημιουργός: medo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τὰ κάλλη σου τραγούδησαν τρανοὶ τραγουδιστάδες,
παραμυθάδες σπεύσανε νὰ κλέψουν τὸ φιλί σου
καὶ τὸ μαλλί σου ξώπλεκο ζηλέψανε κυράδες
ποὺ ἀφεντάδες στείλανε νὰ κάψουν τὴν αὐλή σου.

Ἁρπάξανε τὴν βέρα σου, φλουριὰ ἀπ' τὸ φουστάνι
καὶ τὸ στεφάνι ρίξανε ἀπ' τὸ εἰκονοστάσι,
στὸ κατωκάσι λύγιζες σὰν τὸ χλωμὸ γεράνι
ποὺ στὸ ντιβάνι μάτωνες ὁλόλευκο κουμάσι*.

Βαρὺ τὸ χῶμα καὶ ὑγρὸ τὸν οὐρανὸ τοῦ κρύβει,
βιολέττα σκύβει κόκκινη στὸ γαμπρικό του πέτο,
στὸ καμινέττο** χύνεται μετάξι γιὰ μολύβι,
φτωχὸ καλύβι θύμησης, Γαλάτσι-Λαζαρέττο.



* τὸ ὕφασμα (καὶ ὄχι ὁ ὀρνιθώνας)
** τὸ γνωστὸ καμινέττο γιὰ τὸ μπρίκι τοῦ καφὲ


Ἀφιερωμένο στοὺς νεκροὺς καὶ ἐπιζήσαντες τοῦ Λαζαρέττο, τοῦ Ἀβέρωφ, τῆς Αἴγινας, τοῦ Ἑπταπυργίου («ἀριστεροὶ») καὶ τοῦ Μελιγαλᾶ, τῆς Οὖλεν, τοῦ Φενεοῦ («δεξιοί»), σὲ αὐτοὺς ποὺ πλήρωσαν χωρὶς νὰ φταῖνε τὰ σπασμένα ἑνὸς ἀναίτιου πολέμου, τὸν παραλογισμὸ μιᾶς ἐποχῆς, τὸν τυχοδιωκτισμὸ ἡγεσιῶν ἀνεξαρτήτως «στρατοπέδων», «μπλὸκ» καὶ «ἰδεολογιῶν». Αἰωνία τους ἡ μνήμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2008