Αριστεα

Δημιουργός: human, Τασος

το εγραψα μετα απο ενα διαστημα που χωρισα..το εγραψα αυτο μεσα σε ενα δωματιο στο οποιο ζησαμε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για όσο καιρό θα βρέχει στην ζωή μου
η θάλασσα της γαλήνης δεν θα είναι στην πνοή μου
οι αναμνήσεις θα είναι πετρα στον λαιμό μου
που ηθελημένα με τραβάνε στον χαμό μου

Κανένας δεν μου είπε για τον πόνο
που ζεί ο θαλασσοπόρος όταν πνίγεται
που την ζωή σπατάλησε,μια γή να περπατήσει
και η ψυχή του χάθηκε,σαν έμελε το σώμα να λυγίσει

Ποιός έρωτας θα σβήσει τον έρωτα που καίει;
Κατάματα ποιόν ήλιο θα ντρέπομαι να αντικρύσω;
Ποιός άνεμος θα αντέξει να σηκώσει τα ονειρά μου;
Μονάχα ένας ουρανός θα στάζει στην ματιά μου

Όλα όσα έζησα,όλα όσα δεν θα ζήσω
πόνος βαθύς πικρός,χωρίς σπάγκο χαρταετός
ένας άδειος ναυτικός που κράτησε μια χούφτα χώμα
η μυρωδιά παντοτινός,ένα λιμάνι φωταγωγός

Ένα σοκάκι σκοτεινό,που το βαδίζω μόνος
για συντροφιά ένα δισάκι όνειρα και της ψυχής ο πόνος
η μήτρα τάφος μου,σιωπή εκκωφαντική
εκεί όπου είμαι τώρα,είμαστε μαζί..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2008