Η παλιά και καινούρια πάλη

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιά μοίρα θολή
ποιό ειρωνικό πεπρωμένο
στον δρόμο μου σ’ έφερε
αναρωτιέμαι

Ή μήπως ήταν η δική μου η απαράβατη ανάγκη
ή μήπως ήταν ο άνεμος
αυτός ο αόρατος γίγαντας
που μπορεί πειραχτικά να σου χαιδεύει το μάγουλο
ζεστές καλοκαιρινές μέρες να σου δροσίζει το μέτωπο
αλλά τα δέντρα ξεριζώνει τις πικρές νύχτες του χειμώνα

Τις πικρές νύχτες του χειμώνα, που θυμίζουν

Πίκρες γλυκές δυνατές σαν τα στοιχεία της φύσης

Σαν τα στοιχεία της φύσης που υπάρχουν έξω και μέσα μας

Σαν τον άνεμο

Ποιά μοίρα θολή
ποιό ειρωνικό πεπρωμένο
στον δρόμο μου σ’ έφερε
αναρωτιέμαι
και τώρα που πιά σε βαριέμαι
να θέλω να σ’ αφήσω πίσω μου σαν παιχνίδι ξεκουρντισμένο που χάλασε

Δεν νομίζεις πως έχω τύψεις γι αυτό;

Κι εσύ να με θες
να μου ρίχνεις δέκα ματιές
για κάθε μια που δεν παίρνεις

Κι εσύ να μ’ ακούς
με χτύπους καρδιάς γλυκούς
να με κυττάς και πάνω μου να γέρνεις

Δεν μου φτανε λες η ευθύνη για τον εαυτό μου
τώρα έχω και τη δική σου

Πιά λύτρωση θα σηκώσει σαν σκόνη ο άνεμος
να με χωρίσει απ το κορμί σου;

Ποιά μοίρα θολή
ποιό ειρωνικό πεπρωμένο
στον δρόμο μου σ’ έφερε
και υποφέρω

Σηκώνεται ο άνεμος πάλι
φυσά στην καρδιά την παλιά και καινούρια πάλη

Μα όχι, δεν είναι τυχαίο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2008