Στους Τέσσερις Τους Τοίχους Μου

Δημιουργός: COSTANTINO, Kωνσταντίνος Αδριανός

...η "συνέχεια" του προηγούμενου στίχου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έρχονται στιγμές
που μιαν ανάσα δεν μπορεί
τίποτα να μου κάνει, πιο πολύ με πνίγει.
Τότε είναι που θέλω
μια κουβέντα φιλική
μα η μοναξιά μου όλα τα σύνορα τα κλείνει.

Έτσι απλά τελείωσε
η αγάπη που θα πει
απ’ το μυαλό η λογική μου δραπετεύει.
Έβαλα τα κλάματα
να σπάσει κι η σιωπή
που εδώ και μήνες στο δωμάτιο με παιδεύει.


[B]Θέλω να μιλήσω αλλά σε ποιον;
Στους τέσσερις τους τοίχους μου κλεισμένος
στην ομίχλη δύσκολων καιρών
από Θεούς κι ανθρώπους ξεχασμένος.
Θέλω να πετάξω μια φορά
μα τα φτερά στους ώμους μου σπασμένα
πάλι να προβλέπω συμφορά
για μιαν αγάπη δες τα ‘χω χαμένα[/B]


Θα φανούν χαράματα
στο σώμα οι γρατσουνιές
μα την αλήθεια μου δεν πίστεψε κανείς.
Βγήκε κι ένας ήλιος
να φωτίσει τις γωνιές
στο περιθώριο μιας αδέσποτης ψυχής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2008