Στης ψυχής μου τον καμβά

Δημιουργός: simela, ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ

Λίγοι είναι οι "ζωγράφοι" που μπαίνουν στην ψυχή σου για να την ομορφύνουν

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έρχεσαι και με ξυπνάς μετά το αποβρόχι
τα βήματά σου αργά και μουδιασμένα
ακούω αλαλαγμούς στο θρόισμα των φύλλων
συνωμοτούν τα πεύκα μη βρεις δρόμο για ΄μένα.

Ξεθωριασμένος ο καμβάς στο φόντο της ψυχής
κι εσύ την ώχρα ξύνεις με το νύχι
δε σού 'δωσα πινέλα, δε σ' έχρισα ζωγράφο
άνθη από κάρβουνο έφτιαξες, μα τί τύχη!

Κάλεσα μπόρες τα χρώματα να ξεδιαλύνουν
να μοιάσει η ζωγραφιά αφηρημένη
μαύρο μετά από βροχή είναι πλυμμένο μαύρο
χρώμα άλλο δε σού ΄βαλαν, ω ζωγραφιά καημένη!

Είδα τον ήλιο ένα πρωί να μου κρυφογελά
για μια στιγμή είπα θα ομορφύνω
μαύρο μαζί με κίτρινο, ντύθηκα στα καφέ
έμοιαζε η όψη μου με φθινοπώρου κρίνο.

Όλη τη φύση αφαίμαξα να κλέψω πινελιές
τις άπλωσα σαν καλλιτέχνη χέρι
το φόντο μου το άλλαξα μα όχι τις πληγές
γιατί εσύ ζωγράφε μου...μ' έβαφες με νυστέρι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2008