O καρεκλάς

Δημιουργός: MARGARITA

όλα άσπρα και παγωμένα..πόσο μ΄αρέσει το απέραντο λευκό αγάπες μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Είναι η δεύτερη φορά που με πονάς ψυχή μου.
Πήρες τα γράμματα α, λ, θ, ς της αλήθειας
που σου έστειλα και τα έπλεξες ψάθινο κορδόνι
να φτιάξεις ένα θρονί να ξαποσταίνεις.
Θυμάσαι όπως παλιά…ο καρεκλάς στις γειτονιές.
Όχι ψυχή μου, τα δικά σου γράμματα
τα ακούμπησα στην καρδιά μου
και γίνανε ανεύρυσμα που με πιέζει.
Όχι, όχι ψυχή μου, δεν φταις εσύ!
Εγώ φταίω που δεν σου είπα απ την αρχή
για τις τρεις ευκαιρίες. Ναι! μάτια μου,
αυτές που δίνω στους ανθρώπους.
Μία, γιατί δεν με ξέρουν. Μία, γιατί δεν τους ξέρω.
Και μία, για το Ανθρώπινο λάθος.
Τι κρίμα! Είχα πολλά από σένανε να μάθω.
Λένε, πως οι ποιητές σε νοιώθουν όταν πονάς,
ή μήπως οι άνθρωποι νοιώθουν τους ποιητές, λέω….
Μην μου πικραίνεσαι…. Πάω στα ζωντανά μου τώρα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2008