κοινωνία ποιήσεως v

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ξέρεις, αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
νιώθω πολλές φορές που γράφω
-αυτό σημαίνει εξάλλου κοινωνία ποιήσεως-
σαν να σου ανοίγω διάπλατα τις πύλες μου
και σαν να σε οδηγώ στα εσώτερά μου δώματα
όπου ευκρινώς μπορείς να δεις αυτό που κρύβει
η ευτελής μου πρόσοψη
και όπως σε οδηγώ, διάδρομο το διάδρομο
κι αψίδα την αψίδα
σε βγάζω στην λαμπρή την αίθουσα του θρόνου
όπου μπορείς να δεις εν πλήρει δόξει και τιμή
να ενθρονίζονται οι πόθοι μου
ντυμένοι μες σε ανόθευτη πορφύρα
κι όπου μπορείς να ακούσεις, αν έχεις ώτα ευήκοα
να δίνουν όρκους ευοδώσεως και πίστης
υπό το βλέμμα το άγρυπνο του αρχηγέτη χρόνου…
χωρίς να νιώθω ενοχές που σ’ έχρισα
κοινωνό μιας τέτοιας μυστικής πομπής
μιας τέτοιας ιερουργίας
και που σου επέτρεψα να δεις ότι καλά καλύπτω
από ανθρώπους άπειρους στην ποίηση

ξέρεις αγαπημένε μου, άγνωστε αναγνώστη
ίσως και να ‘ χω ήδη μετανιώσει
για αυτόν το απολογισμό
κι εσύ ίσως να χαμογελάς
μες στα αμφιθυμικά αισθήματα
που σου άφησε ετούτη η ομολογία.
όμως να ξέρεις αγαπημένε μου, άγνωστε αναγνώστη
ότι καλά γνωρίζω ότι σε τέτοιες μέρες δύσκολες,
σε ου μενετούς καιρούς
είναι πολυτέλεια αν όχι ακόμη κι ύβρις
να επαίρομαι για την αξία της «τέχνης» μου.
κι όχι, αν θες να ξέρεις, διόλου δε με θλίβει,
που οι άνθρωποι ξέχασαν την ποίηση
γιατί κι η ποίηση από καιρό πολύ
έχει ξεχάσει τους ανθρώπους

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2008