Στο ταβερνάκι που τα πίναμε μαζί

Δημιουργός: echo

Καλησπέρα! Γραμμένο στο σήμερα για μια παλιά εποχή. Πάντα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι της παρέας με φόντο εκείνη την εποχή. Ελπίζω να σας αρέσει... και νομίζω ότι στέλνει ένα μήνυμα στις νέες γενιές.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Απ’ το σοκάκι σου περνούσα να σε δω
κι είχα στο πλάι το φεγγάρι συνοδό
μια ακριβή κουβέντα μέσα απ’ την καρδιά
όσα ζητά να ξοφληθεί η φτωχολογιά.

Κι όταν στα νιάτα μας
έβγαζε η στράτα μας
στο ταβερνάκι που τα πίναμε μαζί
Στο κέφι φτάναμε
τα χέρια πιάναμε
για την αγάπη ο κόσμος λέγαμε πως ζει.

Κει στο κονάκι σου μπροστά το φτωχικό
είχα μια αγάπη να κρατώ σαν μυστικό
και στον καημό γινόταν πάντα γιατρειά
σαν μας παρέσυρε το όνειρο μακριά.

Κι όταν στα νιάτα μας
έβγαζε η στράτα μας
στο ταβερνάκι που τα πίναμε μαζί
Στο κέφι φτάναμε
τα χέρια πιάναμε
για την αγάπη ο κόσμος λέγαμε πως ζει.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2008