το κέρασμα

Δημιουργός: anothrosko

μια παρουσία που αν και αόρατη γίνεται πάντα αισθητή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Επινε τον καφέ πίσω από το
βαρύ ομίχλης τζάμι
ρυτίδες στα χέρια
ρυτίδες στα μάτια
έσερναν σαν αλυσίδες ματωμένες
τα χρόνια που πέρασαν ,διαβήκαν.

Επινε τον καφέ βαρύ γλυκό όπως πάντα
σ΄ εκείνο το φλιτζάνι τ΄αλαργινό από την πόλη
κι έτρεχαν οι μνήμες ζεστός ατμός στιο μπρίκι του.

Κρατούσε το φλιτζάνι σταθερά
το χερουλάκι ήταν σπασμένο
πάνω σε έναν καβγά.
Στην κάθε ρουφηξιά γευότανε ταυτόχρονα
το κύμινο, το μάραθο
γλυκό κρασί στα χείλη του.

Δίπλα του μια παρουσία
ζεστό καφέ απολάμβανε που ήταν κερασμένος.
Αυτός κι η μοναξιά .
Παρέα οι δυό τους κάνανε αχώριστη
κι αυτή έλεγε το φλιτζάνι τόσο καλά
αφού έβλεπε τον ίσκιο της στο μαύρο πάτο
πάντα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2008