Κάτι καπνισμένα λόγια

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Κι έκαμε ο καιρός μια γούβα γιομάτη σύννεφα
για να έχουν τα χελιδόνια να πίνουνε ουρανό
κι όταν στη γης πληγωμένα απ’ τα βέλη του καλοκαιριού.

Το δόντι της θάλασσας , κοριτσάκι μου
και συ σπαθοχελίδονο , πολέμα
μη σου δαγκάνει τα φτερά και σου μηνύσει ταξίδια σε θέρμες.
Είν’ ο παράδεισος κάτι που δε χωράει στα στόματα
-κείνων που .. Κι ας δίνουν θεόρατα φιλιά,
μόνε στων φοβισμένων ποιητάδων τα γκριζωπά λημέρια.

Πίσω απ’ το χνώτο φωλιάζει ελπίδα ανέσπερη
διώκει μια σαλαμάντρα της φωτιάς και τα σκούρα κοτσύφια.
Τι είμαι άσχημος σεισμός να μετακενώ ονείρατα γραμμένα στο πόδι .
Τα σκόρπια άχυρα κοριτσάκι μου , τα στοιβάζω μ’ αλύχτισμα βάγιας
και στις ταζέρες θα φυλάσσω τα εικονίσματα ενός Κιχώτη,
τις πικρομύριστες αργίες, μη λάθος σε ορμηνέψουν.


Όμως στα μάτια σου έχεις τ’ αγρίμια ξενύχωτα
και μου χιμούνε σα λεύτερα που νιώθουν.
Με τον καημό του Γιούδα κρεμιέμαι απ’ το παραθύρι
να πιω το νεύμα των μαλλιών σου ως ανεμίζουνε
πιο πάνου απ’ του σακάτη βασιλικού που αργοσβήει στη γλάστρα
την πιο περίφημη κορυφή, την πιο χλωρή του φύτρα..


Εμείς παλιά, κάτι καπνισμένα λόγια τραγουδούσαμε.
Σμάρια ήλιων τις ώρες της βροχής που καρτερούσαν στις σκιές.
Εμείς τώρα έχουμε γυμνά τα πρόσωπα.
διόλου δεν μπορούμε να κρύψουμε το σχήμα του φόβου
κοριτσάκι μου
τ’ αλώνια είναι κατάφορτα από αινίγματα
τα πέλαγα γιομάτα νησιά , ξέχωρα απ τα γραφτά των πορτολάνων.



Πιες χελιδόνι μου εσύ απ’ το καθάριο μόνο,
τώρα που η φωτιά για εμέ λιγόστεψε,
τις δώδεκα τελευταίες σταγόνες του κόσμου.[/color][/font]



{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2008