Αντάμωση

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Για σενα ........και τωρα και παντα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλυκειά κρυφή μορφή αγαπημένη,μονάχη έλξη της ψυχής μου
Λαχτάρα απ’τη λαχτάρα μου άνθος της αυγής μου
Σάμπως διαμάντι νιόκοπο στο λογισμό μου ανθίζεις
Του νού μου αιώνια συντροφιά που τη ζωή μου ορίζεις

Πάει μου πιά η σκέψη,πάει μου κι η ζωή
Σε αγωνία παρόμοια,σύντομη κι η προσευχή
Πάνε και ξένα μάτια,παλιές αγάπες συμφορές
Και τα ποτάμια των ερώτων με τις παρόχτιες δροσιές

Μα τι κι αν λέω,στη λήθη όλα τ’άφησα πέρα ,πίσω
Αλλού οι θεοί με τάξανε αλλού η έγνοια μου είναι μοίρα
Δίπλα απο σένα πρώτα αγνάντεψα,ποιο δρόμο να τραβήσω
Σε ποιά στεριά να βρώ αλαργινή ,του έρωτα τ’άξια μύρα

Ω σελήνη μου ορθρινή,ρόδισμα οριζόντων μακρυνών
Ω κυπαρίσσινε Αυγερινέ καταλύτη των μαύρων σκοταδιών
Ω ενωθείτε ολα τα φωτεινά στοιχεία και φανερώστε την Ανατολή
Και σείς πνεύματα γαλήνια τα φτερά τεντώστε,γλύτωστε με απ΄τη συντριβή

Μα οχι,δεν έχει αλάφρωμα τούτος ο μέγας καυμός
Γυναίκα εσύ δεν είσαι,δεν τ’αξίζεις μνήμη γλυκειά να γίνεις
Είσαι της ίδιας της ζωής εσύ ο παλμός ,εσύ ο ανασασμός
Κ’εκείνους που σ’αφησανε ,πεντάρφανους αφήνεις

Το λέω κι η δόλια μου η καρδιά παύει να νιώθει μοναχή
Το λέω λαφρώνει ο λογισμός τρέμει κι αναφτεράει
Μέγα λιοστρόφι γίνεται κι ορθώνεται η γερτή ψυχή
Τον ήλιο της αντάμωσης πασίχαρη κοιτάει

Θα στραφταλιάζει ολόγυρα γύρω και μέσα μου το φώς
Μέσα και γύρω μου η χαρά σαν άρπα θ'αηδονίζει
κι αγάλια θα μου γίνεται πάλι ο κόσμος αδερφός
κι αυτός ,αδέρφι μου παλιό,θα με ξαναγνωρίζει....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2008