Mia Nyxta

Δημιουργός: KARATEKA, MARTHA

ΣΤΟ ΘΩΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απο την μερα τουτη,
δεν καταφερα το βραδυ να διαγραψω,
και ολα οσα εζησα,
στον δρομο να πεταξω.

Την θαλασσα που ελαμπε,
σαν ασημενιο στρωμα,
τα ματια σου που ειχανε,
του φεγγαριου το χρωμα.

Την βολτα που εκαμαμε,
πιασμενοι χερι-χερι,
και την στιγμη που επερνε,
τα δακρυα το αγερι.

Ο κοσμος ολοσ ελαμπε,
ελαμπε και η ψυχη μου,
οταν με πηρες αγκαλια,
και εσφιξες το κορμι μου.

Η αγκαλια σου ηταν ζεστη,
σαν να 'ταν καλοκαιρι,
και το φιλι σου κοφτερο,
σαν δικοπο μαχαιρι.

Και τουτο μου το καρφωσες,
επανω στο κορμι μου,
και εκανες θριψαλα τον νου,
κομματια την ζωη μου.

Τρεχαν τα δακρυα σαν νερο,
στον ωμο σου επανω,
και τοτε μου ειπες:"Σ'αγαπω",
κι'απαλεινες τον πονο.

Σου ειπα:"Αντιο",καΪκε,
αμεσως η ψυχη μου, και μου πες:
"Δεν χωριζουμε εδω,
δεν θα χαθω ψυχη μου"!

Το ειπες και σε πιστεψα,
μα εφυγα διχως αντιο,
χωρις ουτε ενα σου φιλι,
χωρις να μεινει τιποτα,
αναμεσα σε εμας τους δυο.

Και τωρα ειμαι μακρια,
μα οταν κοιτω τ'αστερια,
βλεπω δυο ματια μοναχα,
με δυο παγωμενα δακρυα.

Που δεν κυλουν,
δεν τρεχουνε,
δεν καινε αλλες καρδουλες,
αιωνια ομως μενουνε,
και παντοτε εκει περα,
για να θυμιζουνε σ'εμας,
ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΜΕΡΑ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2008