Καρδιά μου

Δημιουργός: poetryf

Στη νεράϊδά μου...κι ας με άφησε....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=purple][B][font=Bookman Old Style] Λίκνο του έρωτα με έφερε στην πόρτα σου μπροστά
Κι ίσως της νύχτας το πολύτιμο μαργαριτάρι μου να είσαι
φως μιας αλώβητης πίκρας σε κατάπια
σαν αστραπή πίσω απ’τα σύννεφα τα γκρίζα της οδύνης
Μου άνοιξες,
μπήκα
μα στο δωμάτιο σου μέσα οι ευωδιές, τα γέλια
οι ελπίδες
στο δωμάτιο σου μπήκα
πίσω απ’τους τοίχους βρήκα στίχους που κοιμούνταν
ένα λήθαργο βαρύ,
μιαν αλαφράδα αγάπης
που πριν μισέψει τα γινάτια της
στέκει στην ύστατη της μάχη
και έχει για μόνιμη ασπίδα το φιλί της
-ίσως το άγνωστο φιλί της-

Μου άνοιξες,
μπήκα
κείνη την πόρτα της ατέρμονης σιωπής σου
κι όμως μπήκα
μπήκα σαν δύτης στο κορμί της πιο λειψής φωνής σου
το τόλμησα,
ναι μπήκα
μες στον απύθμενο βυθό που κολυμπάνε οι ανάγκες
μες στο πλεξίδι που σου κέντησε το δάκρυ μου
Μπήκα
μες στην αγκάλη σου μωρό για δυο στιγμές
-έστω με μάτια κλειστά-
-έστω με μια ανοιχτή καρδιά-
έστω για να σε νιώσω μια φορά.
Αγρίμι πληγωμένο η ματιά σου
κι όμως μπήκα
μου άνοιξες τα παλάτια σου,
τα πιο γυμνά σου δάση
κι εγώ για δέντρα έθρεφα υπομονή κι ανάσες
Διπλές ανάσες
μια για σένα – μια για μενα
τούτο το μοίρασμα του πόνου,
της αλήθειας
Τούτο το μοίρασμα
η ένωση κι ο πόθος.

Μου άνοιξες,
βγήκα
το τελευταίο σκαλοπάτι κατεβαίνω
την τελευταία πεθυμιά μου,
μη με κοιτάξεις και γυρίσω
μη μου μιλήσεις και λυγίσω
Στο’πα πως λάτρεψα την κάθε μια σιωπή σου
στο’πα κυνήγησα τα απόκρυφα σου να’βρω
στων γιασεμιών μας τη λευκή ανατολή
στων ψευδαισθήσεων τη μαύρη, την κατάμαυρη αχ πλάνη
Άσε μου μόνο μια σιωπή ακόμα
και θα την πάρω στο κατόπιν για να βρω
να βρω το βήμα μιας νεράϊδας που εχάθη
να βρω την όαση στην κόλαση μιας δίψας
Στου παραδείσου τις γωνιές να σε γυρέψω
να σε μυήσω μέσα μου, να σε λατρέψω
και μ’ένα βλέμμα πιο μετέωρο από σένα
να σου καρφώσω στα μαλλιά τα περασμένα

Στίχο το στίχο θα σωπάς για να με νιώσεις
λέξη τη λέξη απ’τα βάθη της ψυχής να αφουγκραστείς
ούτε ένα φθόγγο μην αφήσεις να αποδράσει
αν πρώτα εμείς δεν φύγουμε
Αν πρώτα εμείς πρώτοι αγαπηθούμε

«Αν είναι δάκρυ η αγάπη
άφησε με επάνω σου να το ξοδέψω μέχρι τέλους.
Ίσως έτσι στεγνώσω και σωθώ..»

Καρδιά μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-02-2008