Ανεμοδαρμένη τύψη

Δημιουργός: Δήμητρα

Λίνα Λίνα τέτοια ζόρια να 'χαν τ' άλλα σου τ'αγόρια... χαχα Δικό σου διδυμάκι μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Ανεμοδαρμένη ‘τύψη’...


Μπερδεύω τις εποχές με τα λουλούδια...
Πάντα σε έλεγα Εποχή του γιασεμιού,
μα φέρνοντας σε τώρα στο μυαλό μου, μου μυρίζει λεβάντα.
Ξεθωριάζουν βλέπεις όλα, σαν το λευκό σου...
Σε έχω κατατάξει στις ανεξήγητες καταστάσεις που περνάω μια ζωή...
Γιατί πες μου, παράξενο δεν είναι μετά από τόσες νύχτες που ζήσαμε
να μην έχω αναμνήσεις;
Να σε ψάχνω στα αστέρια που κοιτάξαμε
και να μη μου κάνει τίποτα το ότι τα είδαμε μαζί;
Και με πιάνει μια υστερία που υπήρξες τόσο ανύπαρκτά...
Σου έχω αφιερώσει και χιλιάδες τόνους κλάμα
έτσι για να με πείσω ότι κάτι έχασα.
Μεγάλη μου σκασίλα τώρα που το σκέφτομαι.
Αν ήξερα ότι τα μάζευες θα σου είχα γράψει τραγούδι...και θα είχε τίτλο:
‘Φεύγοντας να πάρεις ό,τι μείνει’...γιατί αυτά με δυσκολεύουν πάντα,
τα εναπομείναντα.
Στοιχεία, αποδείξεις και ονόματα...
Κάπου με χάνω...θα αρχίσω να μετράω αμαρτίες για να κοιμηθώ κι απόψε.
Τι αυτές , τι προβατάκια...
Μόνο η νύχτα φταίει γι’ αυτές τις παράλογες αναπολήσεις βέβαια και το ξέρω.
Και εσύ μη φανταστείς πως μου λείπεις...
Μια ανεμοδαρμένη τύψη είσαι, θα σβηστείς από μέσα μου ανώδυνα...
σαν τόσες άλλες...[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2008