Επιστροφή

Δημιουργός: libertad

Φλωρεντία, 6/3/2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να...κοίτα έξω από το παράθυρο...
Η μεγάλη εκκλησία στεγάζει
κάποιων ανθρώπων την ελπίδα.
Πιο δίπλα κάτι δέντρα γυμνά
στρέφουν τα χέρια τους στον ουρανό,
θαρρείς πως δέονται για το αύριο.
Ή μπορεί και για το χθες,
που φορτωμένο αέρα δροσερό
και διάφανες στάλες της βροχής
έφερε στη πόρτα σου κείνο το θαύμα
που καρτερούσες μέρες τώρα.
Εκείνο τ'άπιαστο όνειρο της λύτρωσης,
την αγαπημένη φωνή που ανοίγει δρόμους
στης καρδιάς σου τ'απάτητα μονοπάτια.
Μέσα απ'το αντιφέγγισμα της ματιάς του
δέξου τη δύναμη που θέλει να σου δώσει
και κάνε τον πόνο σου τραγούδι,
που ο πορθητής ο χρόνος θα σκορπίσει
στου αέρα την ορθάνοιχτη αγκάλη
για να φτάσει ως εκεί που δεν μπορούν
της ψυχής σου οι ποταμοί.
Άνοιξε την πόρτα και βγες στον αέρα.
Στα στενά του εαυτού σου θα σε πνίξει το δάκρυ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2008