Αλληγορία

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάναι ισως το περπάτημα που τη δουλειά δεν τη φελά
Της σκέψης μου κι ώρες πολλές ματαια στριφογυρίζει
Λέω να καθίσω λίγο εδώ....μήπως και θάναι πιο καλά
Μήπως φωτίσει με το φώς που όλο τον κόσμο εδώ φωτίζει

Μα νά! Μόλις στο πρόσωπο την κοίταξα,
Στο μαλακό της μόλις ξάπλωσα ακρογιάλι
Εγέλασε και μούπε «Καλωσώρισες
Στο φτωχικό μου!»,η θάλασσα η μεγάλη

Κι όπως κυρία ,που ευγενικά τον ξένο της
Φροντίζει να φιλέψει αμέσως κάτι
Μου πρόσφερε τα ολόασπρα κυματάκια της
Μου πρόσφερε το δροσερό της μπάτη

Κι είναι χρυσό το πρωινό,κι ειναι δυο σύννεφα
Που αρμενίζουν αψηλά στη γαλανή γαλήνη
Κι ειναι και τούτο τ’αλαφρό μεθύσι που με τύλιξε
Απ’το αίμα που στις φλέβες μου γλυκό κρασί έχει γίνει...

Αλήθεια τι σπουδαία δουλειά πούκαμνε η σκέψη απ’το πρωί
Με τούτο εδω το ξάπλωμα με μιάς πως την εχάλασα!
Θύμωσε η σκέψη κι έσυρε σε μια γωνιά να κοιμηθεί
Καλύτερα ,ετσι μείναμε μονάχοι εγώ κι η θάλασσα

Οι δυό μας ετσι μείναμε μονάχοι εγω κι η θάλασσα
Με τον τρανό τον ήλιο της ,με το χρυσό της ουρανό.
Κι αν τη δουλειά της σκέψης μου της σοβαρής τη χάλασα,
Καλύτερα,ετσι θα χαρώ το ωραίο αυτό πρωινό

Με τη μεγάλη θάλασσα και με τον ήλιο τον τρανό
Που εδώ τα βρήκα ξαφνικά χωρίς να τα ζητήσω
«Και μια μονάχα η έγνοια μου» λίγο να τα τραγουδήσω
Για κάτι πούναι μέσα μου,ωραίο μελαχρινό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2008