Η ανεμώνη

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαι μικρός,
είμαι ασήμαντος,
ένα σκουλίκι.

Μπροστά στα πόδια σου,
ζητώ σκυφτός,
ελεημοσύνη.

Αν θέλεις πάτα με,
αν θέλεις λιώσε με,
δε με πειράζει.

Δεν είμαι άνθρωπος,
δεν είμαι τίποτα,
μη σε τρομάζει.

Αν θέλεις διώξε με,
αν θέλεις σώσε με,
μα υπάρχω ακόμη.

Όσα αγάπησα,
όσα ερωτεύτηκα,
γίνανε σκόνη.

Αν θέλεις πέταξε,
αν θέλεις κράτησε,
την ανεμώνη.

Εγώ στη χάρισα,
όταν σ' αντίκρυσα,
σ' ένα μπαλκόνι.

Είδα τα μάτια σου,
κάποτε κλαίγανε
και ήσουν μόνη.

Είδα τα χείλη σου
και σαν τα φίλησα,
γλυκό κυδώνι.

Κι ας μού'χες πεί,
πως η αγάπη,
καρδιές ματώνει.

Μα τώρα κοίταξε,
όσα περάσαμε,
ζούνε ακόμη.

Αν θέλεις πέταξε,
αν θέλεις κράτησε,
την ανεμώνη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2004