Tου Ποιητή η μοίρα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Τέσσερις τοίχοι, μια καρδιά κι ένα κλειδί.
Καμιά γωνιά δεν χώρεσε το σώμα μου
καμιά αγάπη,
κι έτσι ωσάν να’μουνα του κόσμου ο σχοινοβάτης συνεχίζω
να ταλαντεύομαι στα «πρέπει» και στα «μη» του
Όχι!
Μια φορά και για μένα ένα «θέλω»...
Τούτος ο πόθος της φυγής μου- ίσως της ένωσης ο πόθος
τούτο το στέρεο «επιμένω μου»
μόνο μια ευχή που απορροφήθηκε σα δάκρυ -στο μαντήλι της ψυχής μου
μια προσευχή που λιποτάκτησε -αστέρι τελευταίο -στο σκοτάδι της ψυχής μου
Όλο το σύμπαν μέσα μου τούτη την ώρα αργοδονείται,
και τρεμοπαίζουν σαν φιγούρες τα ανθρωπάκια που ερωτεύονται
πιόνια Θεών μα και δαιμόνων υπηρέτες
Τούτο το βλέμμα ενός ζηλόφθονου ανθρώπου
Δεν μου ταιριάζει
Τέσσερις τοίχοι, μια καρδιά κι ένα κλειδί
έξι σταγόνες να τις πιω και να χορτάσω
Κληρονομιά μου είναι η μοναξιά,
παρηγοριά μου οι λέξεις...
Είν’το μελάνι μου νερό τους διψασμένους θρέφει
μ’έναν της Ποίησης σκοπό υπάρχω κι αναπνέω
στίχους να πλάθω να γελούν
κι εγώ να καταρρέω.


[align=right] Αθανασία Γ.
12/3/'08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2008