Βίτσιο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]“Η ποίηση είναι ένας άλλος τρόπος να πεθάνει κανείς”
Τάσος Λειβαδίτης

ΒΙΤΣΙΟ


Όταν χαμήλωσες τα μάτια, σβήσανε οι προβολείς
κι έμεινα στο σκοτάδι που μ’ άφησες
με το πέος στο χέρι κι ένα στυλό αναποδογυρισμένο
με τη μύτη στραμμένη προς τα επάνω

το μελάνι στέγνωσε κι ο στίχος ξεράθηκε

δε φτάνει να γαμήσω τούτες τις γραμμές του χαρτιού
που άφησες λευκές στο πέρασμά σου

ζητούσα μάταια να μου γράψεις ένα ποίημα, ένα γράμμα
που να αντικατοπτρίζει το ατέρμονο μέλλον μας
κι αντίθετα, βρέθηκα πάνω σ’ ένα χωμάτινο μονοπάτι
που χωριζόταν στα δύο και οδηγούσε στο πουθενά

έχυνα σπέρμα πάνω στα χνάρια που άφησες
μήπως καρπίσει ένα δέντρο του έρωτα
να θυμίζει, ότι εκεί κάποτε, γεννήθηκε κι ένας

επέλεξα τον αργό, βασανιστικό θάνατο της απουσίας σου

όταν χαμήλωσες τα μάτια, έφυγα, έφυγες, χαθήκαμε
και δε βρεθήκαμε ποτέ από εκείνη τη στιγμή
παρά μόνο στα όνειρά μας
για να ικανοποιούμε τις αχόρταγες επιθυμίες μας.


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2008