Αλικο ροδο

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άλικο ρόδο ζυμωμένο απο φωτιά κι απο δροσιά
Που εμπρός του,το γόνυ κλίνουν όλοι θεληματικά
Πόσο αλλιώτικα τώρα το νιώθω να μου φεγγοβολάει
Στην ψυχή τι δεν μετράει και τι δεν κρυφοτραγουδάει

Ποιό περιβόλι το έκρυψε κάτω απο εύοσμες σκιάδες
Ποιές Νύμφες τάχατες το σκέπουν ή Αμαδρυάδες
Που ολοάσπιλο αστράφτει σαν ιερή πρώτη ανατριχίλα
Κατακαίει μα πάλι ανακουφίζει της καρδιάς τα φύλλα

Και τι ευωδιά! αχ,πια βλέπω τον προορισμό μου
Βουνά και θάλασες θα πιάσω,θα προσπεράσω και τον ουρανό μου
Με σημαίες και ιαχές στον κόσμο του θα φθάσω
Τη γαλήνη μου λευκή πια ,για πάντα θ’αναπετάσω

Δεν είναι μόνο ο λυτρωμός ο αυτούσιος που ανατέλλει
Δεν είναι μόνο τα θερμά κι ανήλεα του έρωτα του βέλη
Είναι η σκέψη του,η αγάπη του,κάθε θυσία
Που μου προσφέρνονται για ν’ανταλλάξω την τωρινή μου τυραγνία

Ρόδο άλικο !οχι απόψε ειδωλολάτρης
Μα του συμβόλου σου απλός,αγνός σου λάτρης
Μια και προσφέρθηκες να σ’αγαπήσω
Τ’άφθαστο θαύμα σου θα σιγοτραγουδήσω

Θα κάμω για σένα τη πιό ήρεμη προσευχή μου
Στίχους λίγους ας ψηλαφίσω απο μια παλιά ωδή μου
Μα τι κι αν λέω,που αν ζητάς εσύ να μη μιλήσω
Για πάντα λέω τα χείλη μου στα χείλη σου να κλείσω..........


Αγαπητοι φιλοι και φιλες
Για να μην λετε οτι ασχολουμαι μονο με ερωτικα
βαζω ακομα ενα εδω αφιερωμενο σε ενα φιλο ποιητη,το Νικο
που με ξυπνησε πρωι πρωι για να μου ευχηθει

Τωρα που φτασαμε........

Τώρα που φτάσαμε στην πέρα ράχη του βουνού
Φιλε ,πριν φύγεις ή να φύγω
Εδω ας καθίσουμε για λίγο
Γλυκό είναι και το φώς του δειλινού

Ας γείρουμε φτερούγες διπλωτές
Τις φλόγες της φωτιάς οπου μας καίει
Λίγο ας ακούσουμε τη χόβολη τι λέει
Καιρο δεν είχαμε να την ακούσουμε ποτές

Μπορεί να στάθηκε η στράτα μας σκληρή
Και μαλακοί να μην σταθήκαν οι ανθρώποι
Ίσως και μείς αδέξιοι στρατοκόποι
Συχνά να πέσαμε να ματωθήκαμε μπορεί

Μα ανάμεσα στα δάχτυλα μας τα κλειστά
Η ζωή μας όλη λες να γλίστρησε κι εχάθη
Ας δουμε.....ισως στης χούφτας μας τα βάθη
Να μείναν δυο φλουριά κουδουνιστά

Δε λέω πως έκλεισε ο δρόμος μας μπροστά
Δε λεω να πάρουμε τη στράτα προς τα πίσω
Δίψασα μονο να ξαναμετρήσω
Τα κέρδη μας με ζύγια πιο σωστά

Τι τωρα πια η καθάρια φλόγα δε φελά
Η νιότη πέρασε κι η μέθη και τα πάθη
Ο νους θα κρίνει αν κάναμε ολο λάθη
Αν ναυαγήσαμε ή αν ζήσαμε καλά..............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2008