Χωρις τιτλο

Δημιουργός: Xrysianna, Xrysianna

.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υποφερω γιατι ειμαι μονη.
Περισσοτερο μονη από ποτε…
Και κανεις δεν το καταλαβαινει…
Κανεις δεν ειναι διατεθειμενος να κατανοησει,
Το βουρκο που με κατακλυζει.
Μονη στεκομαι και κοιταω αβεβαια τη σημασια της υπαρξης.
Γιατι;
Παντα αναρωτιομουν…
Αν είναι να ζησεις μονος, τοτε γιατι να ζεις;
Οι ανθρωποι δεν γεννηθηκαν για να είναι μονοι
Και γω δεν μπορω να βρω καποιον να με συντροφευσει…
Ναι…στ’αληθεια ειμαι μονη…
Κανεις δεν με καταλαβαινει…
Είναι απανθρωπο αυτό το κενο συναισθημα που με κυριευει…
Λαθος, δεν με κυριευει…
Με πνιγει…
Με τυλιγει, και με βυθιζει ολο και πιο βιαια…
Με κανει να ποναω…
Φωναζω γιατι θελω να σωθω, και κανεις δεν με ακουει…
Κανεις δεν φαινεται να μου δινει σημασια…
Και ετσι, στεκομαι παλι μονη.
Και αναρωτιεμαι,
Υπαρχω;
Στ’αληθεια υπαρχω;
Μηπως βαυκαλιζομαι με ανολοκληρωτες χειμαιρες;
Αβεβαιη υπαρξη σε ένα παρον που απαιτει διαπιστευσεις…
Αυτό ειμαι.
Αυτό ημουν παντα.
Τελικα δεν υπαρχω.
Πιστευουν οι αλλοι ότι υπαρχω.
Και εγω απλα συναινω…
Ετσι είναι…
Δεν μπορω να νιωσω…
Δεν θελω να πιστεψω…
Φοβαμαι να αλλαξω…
Με βολευει ετσι…
Εχω συνηθισει να μενω μονη και να κλαιω..
Κανεις να μην μ’ακουει και κυριως κανεις να μην νοιαζεται…
Είναι καλυτερα ετσι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2008