Να μην αφήσω ίχνη

Δημιουργός: MARGARITA

Όλα καλά αγάπες μου...καλημέραααααααααααα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ψυχή μου, μορτάκι δεν το έπαιξα ποτέ, ψιψίνα δεν υπήρξα ποτέ,
μα πες το χάρισμα, πες το αίσθηση, πες το προνόμιο Θεών, η ψυχή μου αγαπούσε.
Και δε λάθευε. Και αν λάθευε, αγαπούσε περισσότερο. Τιμούσε τα σωστά της
και τα λάθη της, το ίδιο.
Είχε μπέσα. Διαχρονική. Μέσα στο χώρο και στο χρόνο.
Μέσα στο χώρο και στο χρόνο της σιωπής και της κραυγής,
της απλοχεριάς και της στέρησης, του πλήθους και της ερημιάς,
του πλούτου και της φτώχειας, του πόνου και της χαράς.
Είναι στο γονίδιο! Περηφάνια τη λέγανε οι παλιοί, την αξιοπρέπεια. Το ήξερες;
Τι; επιτέλους οργίστηκα;;;; Όχι, αγαπημένε φίλε μου. Πίκρα γλυκιά, είναι.
Και είναι δική μου. Ολόδικη μου.
Δεν έχεις καμία συμμετοχή. Ούτε ευθύνη.
Μήτε να σε ανακουφίσω θέλω. Αντίθετα να σε κτυπήσω θέλω.
Πίκρα γλυκιά είναι τώρα πια και όχι θυμός.
Για την «ιδιαίτερη σχέση» που εγώ η δολερή, την νόμιζα φιλία
και έβγαλα το νιώθω να γίνει αναπαραγωγή………………
Θέλεις να σε ανακουφίσω; Θέλεις να πω λόγια, να σε βρίσω,
να σε κάνω να αισθανθείς στάχτη;
Να σε κάνω σκιά όπως έκανες εσύ εμένα; Όχι ψυχή μου.
Δεν έφταιγες εσύ, και να βρωμίσω αυτό που νιώθω, δεν ποθώ.
Όπως η αγάπη είναι δική μου, έτσι και η πίκρα είναι δική μου.
Δεν έμαθε η ψυχή μου, το πόνο που νιώθει να τον βγάζει,
πάνω σε άλλους.
Στερούμαι «αξιοπρέπειας» για να χρησιμοποιήσω άλλους,
να ανακουφιστώ.
Εγώ τη στέρησα απ τον εαυτό μου, όχι εσύ. Μα είμαι άνθρωπος,
δεν είμαι Θεός.
Τι, δεν είναι υγεία ; Που δεν έχω θυμό; Οργή; Έχω.
Τα βγάζω, στο νέο μου άθλημα.
Κλείστε με, ξανά. Πιο βαθιά, πιο μέσα. Στο Γκουαντάναμο.
Οι αξιοπρεπείς να ζήσουν μόνο. Ποιο είναι το νέο μου άθλημα;
Ξεμυαλίζω ανθρώπους και τους χρησιμοποιώ.
Έχω τόση πανούργα μαεστρία, που τους κάνω να μου λένε
τα μυστικά τους. Τα ιερά μυστικά τους.
Τους μεταχειρίζομαι. Χωρίς αξιοπρέπεια. Και μετά αφού τους φθείρω, τους στραγγίζω.
Να μην αφήσω ίχνη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2008