Ο πρώτος χρόνος εφηβείας

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Αφιερωμενο εξαιρετικα σε ολα οσα ειχα ζησει και δεν εκτιμησα ποτε....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ημουν δεκατρια..
και κεινη ηταν τοσο
τη λεγανε Μαρια
με λεγαν Γιωργο

Σ'ενα χωριο της κρητης
Σ'ενα σχολειο, για ενα χρονο μονο..
Κατι σαν ερωτας?
Μικρα παιδακια ειμασταν
δεν ξεραμε πολλα
Ουτε που ειχαμε μιλησει...
μονο να..τα ματια μονο...
Εγω νομιζα το ηξερα μοναχα εγω..
Ουτε καν εκεινη...
Το μεγαλο μυστικο..
μα τωρα βλεπω...

Τις μπηχτες που πεταγανε οι φιλοι..
τα σκουντηματα τους οταν εκεινη διπλα μας περνουσε..
Μα και πως οι φιλες της εκεινη την σκουντουσαν καθως διπλα τους περνουσα...
και κεινα των φιλεναδων τα γελακια σαν εριχνα καμια ματια

Δεν ειχαμε μιλησει ποτε...
Εστω κι αν καθομασταν στο διπλανο θρανιο
διχως διαδρομο να μας χωριζει...
ηταν αλλιως τοτε...
τα αγορακια με τα αγορακια.... κοριτσακια με τα κοριτσακια...
Στην μεση της ταξης χωριζαν οι σειρες...
εγω στην αγοριων εκεινη στων κοριτσιων...
μα διαδρομο δεν ειχαν φτιαξει...
την πατησανε αυτοι...

Μια ανασα ημουν απο κεινη...
μια ανασα κεινη απο μενα...
μα ποτε δεν ειχαμε μιλησει..
ποτε δεν ειχαμε αγγιχτει..
μονο με τα ματια της μιλαγα οταν εκεινη δεν κοιτουσε..
μου μιλαγαν και τα δικα της σαν αλλου εγω κοιτουσα..
το ξερω...
τα ακουγα...

Μεχρι εκεινη την ημερα...
διαγωνισμα βιολογιας..
ενα βιβλιο που δεν ανοιξα ποτε
ποτε εκτος απο προχτες...
δεν ξερω πως μου ειχε ερθει...
πρωτη φορα που διαβαζα βιολογια...
το εμαθα καλα...
μα το διαγωνισμα αργησε μια μερα...
τσαμπα διαβασμα που λεγαμε τοτε εμεις...

Ξερεις τωρα..υπαρχουν κι αλλα κολπα...
το βιβλιο στο πατωμα..
με το ποδι ν'ανοιγεις τις σελιδες...
να ψαχνεις...
ξερεις... για την επιβιωση μιλαμε...

Μα τι εκπληξη αυτη...
Το διαγωνισμα ηταν για το χτεσινο το μαθημα..
εκεινο που το ηξερα νερακι
το μονο που ειχα ποτε διαβασει..
το ξεχασα το βιβλιο εκει στο πατωμα..
Πηρα την κολλα και αρχισα να γραφω...
Γρηγορα, χωρις ενδοιασμους
παστρικες δουλειες...
σαν γραφομηχανη...
τακ-τακ-τακ-τακ---γκλααανγκ
τακ-τακ-τακ-τακ---γκλααανγκ
τακ-τακ-τακ-τακ---γκλααανγκ

Και τα ακουγα παλι...
τα ματια της που μου μιλουσαν..
μα δεν τολμαγα να γυρισω..να της μιλησουν και τα δικα μου..
δεκατριων ειμασταν σου λεω...
δεν τραβαγα ζορι με τ'αλλα κοριτσια..
μα με εκεινη...
δεν τα γυρισα τα ματια να της μιλησουν...
μονο το ποδι κουνησα..
να παει δεξια..
προς την μερια της...
ελα μωρε...δεκατριων ειμασταν...δεν ειχα τουτο που σκεφτηκες μεσα στο μυαλο μου...
Μονο να... το βιβλιο εσπρωχνα..
σε κεινη να το παω...
το γυρισα και στο πλαι λιγο..να το διαβασει..
εψαξα και τις σελιδες με το ποδι...
σε κατι τετοια ημουν αρχηγος...
στο πιατο της το εδωσα το μαθημα...
Και τα ακουσα παλι τα ματακια της...
ποσα μου λεγανε...

Μα μας πηρε χαμπαρι η κυρα καθηγητρια...
ειδε το βιβλιο απο μακρια..
δεν το εβλεπε καλα αλλα το ειδε ανοιχτο..
αρχισε να ερχεται κοντα...
την ενοιωσα να τσιτωνεται..
ηταν καλο κοριτσι..οχι χαμινι οπως εγω...
μα σου ειπα.. στο ποδι ημουν αρχηγος..
με την μια το πηρα πισω το βιβλιο..μπροστα μου το'φερα σαν να διαβαζα εγω...
Τι να διαβαζα..εγω απο ωρα το γραψιμο το ειχα τελειωμενο..
μα δεν ηθελα να πιασει εκεινη...
δεν μου αρεσε να την δω πιασμενη...
μπροστα μου το βρηκε η κυρα καθηγητρια..
παει η κολα μου...τσαμπα διαβασμα που λεγαμε τοτε εμεις..
μα τι με ενοιαζε εμενα..
εμενα με νοιαζε εκεινο που ακουγα..
τα ματια της που στην πλατη μου μιλουσαν..

Δεν αντεξα...γυρισα πισω για να δω... να της μιλησουν και τα δικα μου ματια...
μα αυτο που ειδα...
μου εκοψε τη φωνη
οχι οχι αυτη που ξερεις...την αλλη..εκεινη των ματιων..μου κοπηκε κι αυτη...
Τι ειδα εκει μεσα...
τα παντα ητανε...
Λατρεια...
ευγνωμοσυνη...
ερωτας?
τα παντα σου λεω...
με ειχε κανει τον ιπποτη της..
απιστευτο σου λεω...
πρωτη φορα το εβλεπα αυτο...
ημουν τα παντα εκεινη τη στιγμη...

Ημουν της κρητης παληκαρι, με την μπλε την βρακα,πουκαμισα κρητικη, φουλαρι κρητικο και στα αρματα ζωσμενος...και με τις ασπρες μποτες....

Ημουν πριγκηπας σαρακηνος, βγαλμενος απο αραβικα παλατια, διαβασμενος σαν σοφος, με πυρωμενα καρβουνα για ματια

Ημουν της Βενετιάς ο καπετανιος, να ταξιδευω σ'ανατολη και δυση, καινουργιους κοσμους νάβρω

Τα παντα ημουνα εγω, μα δεν το 'λεγα εγω...
Τα ματια της το'λεγαν
το ακουγα...

Μα περασε ο καιρος...
τελειωσε η χρονια..
να φυγω μου ελαχε και παλι..
πισω να γυρισω στο παλιο το σπιτι..
στην πολη την παλια..
ετουτη την μεγαλη...

Ηταν ο πρωτος χρονος εφηβειας
Μιας εφηβειας που δεν τελειωσε ποτε
Ηταν ο πρωτος χρονος εφηβειας
μηπως θα'ναι και ο μονος?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2004