Γι' αυτούς που μένουν

Δημιουργός: simela, ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ

Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου,σ' έκλεψε θαρρείς το λεωφορείο κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποια λόγια άραγε τον πόνο γαληνεύουν
ποια λόγια σβήνουν δάκρυ και καημό
μέσα στην ψυχή μου λίγο να φωλιάσουν
για μια στιγμή να πω χαμογελώ.

Τι στίχο να βρουν οι ποιητές, τι χρώμα οι ζωγράφοι
μπας κι έφτιαχναν πιο όμορφο της μοίρας το χαρτί
εγώ που κάποτε στα χέρια τους ταξίδευα
και τώρα το ταξίδι μου είσαι εσύ.

Σου άρεζε από πάντοτε τους κόσμους να γυρίζεις
έβλεπες στα όνειρά σου λιμάνια και σταθμούς
κι όταν εγώ σε ρώταγα πού πας, πού αρμενίζεις
τότε μου χαμογέλαγες μα τώρα δεν μ΄ ακούς.

Και τι ν’ ακούσεις άλλωστε, τι νέα να σου στείλω
φοβάμαι μήπως τα νέα μου τη μέρα σου χαλούν
γι΄ αυτό στέλνω χαμόγελα παρέα να σου κάνουν
κι ας ξέρω πως τα υπόλοιπα για’ μένα δεν αρκούν.

Φτάνει εσύ να ’σαι καλά, να είσαι ευτυχισμένος
κι αν δεις δάκρυ να κυλά να μη μελαγχολείς
γιατί μέσα στα μάτια μου έκρυψα τις στιγμές μας
αυτές που απλόχερα μου χάρισες στο διάβα της ζωής.

Ο χρόνος σβήνει τις πληγές μα όχι την αγάπη
κι όσο μου λείπεις, θαρρώ πιο πολύ σε αγαπώ
ας ήτανε να ερχόσουνα έστω για μια στιγμούλα
ποτέ μου δε σε χόρτασα γι’ αυτό σε λαχταρώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2008