Νυχτερινό παραλήρημα

Δημιουργός: NEMESOS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λυπάμαι που δεν είμαι πια παιδί να πιστεύω στα όνειρα
Που δεν είμαι τρελός να κρατώ μακριά
όσους τη ψύχη μου πολιορκούν για να σε βρουν και σε περικυκλώσουν.
Με τρομάζει η τυραννία των λέξεων
Σε τούτους τους απέλπιδες στίχους
Γδύνομαι τη λογική για να σ’ υμνήσω
Οι ρυτίδες του κορμιού μου αφήνουν τη ψυχή αρυτίδωτη
Ξεγλιστρώ αόρατος σε αδιόρατες σκέψεις
Παλίρροιες πάλι οι πόθοι μου σαν ανερούσες αλλόκοτες
Καραδοκώ άυπνος μέχρι την άκρη της νύχτας
μήπως και σ ανταμώσω
Ανέσπερη ελπίδα σαν στύση αποδημητική
Κι απλές ασκήσεις ευτελισμού...
Λάγνα επιθυμία στο αειπάρθενο κορμί σου
Διάττουσες αναλάμψεις σε φθίνοντες ρυθμούς
Μια γλυκιά μαρμαρυγή προμήνυμα θανάτου.
Πόθοι διάτρητοι από κατακλυσμούς λέξεων χωρίς ουσία
Χωρίς έστω τον κύκνειο οργασμό
Άσε με τουλάχιστον να κοιμηθώ μήπως και σ ονειρευτώ.
Τα σώματα γεννούνε μόνο αισθήσεις
Ενώ τα όνειρα γεννούνε αναμνήσεις σε χαίνουσα ψυχή
και είναι υπόθεση αυστηρώς προσωπική.

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2008