Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Ποτέ ξανά

Ποτέ ξανά

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black] [font=Bookman Old Style]
Αντίκρυ μου
κάθησε ξέπλεκο το όνειρο και λύνει τους παλμούς του
Μη δεν σ’αγαπησα πολύ
μη μ’ένιωσες λίγο

Το τελευταίο μας ταξίδι αγάπη μου,
Η τελευταία μας νύχτα
μια ταπεινή αντικρουσία ηδονών
Που δίχως σώματα αγριέψαμε μονάχοι
Στης γης το ανήλιαγο κρεβάτι των καιρών

Όπως ξαπλώνουν οι βυθοί μεσα στο βάθος τους και παίζουν
ανοιγοκλείνοντας της μοίρας τα κοχύλια

Το πιο βαθύ κοχύλι μας η απόσταση
Ποιος να τ’ανοίξει
Ποιος τολμά
Τρέμουν τα δάχτυλα, φοβούνται

Οι λυγισμένες μας ζωές πώς να σταθούν

Αντίκρυ μου εσύ
Έρχεσαι λίγο
Δυο στιγμές
Για να μυρίσω μοναχά το άρωμά σου
Κι έτσι να μάθω του ανέφικτου το άρωμα

Το τελευταίο μας ταξίδι καρδιά μου,

Κοίτα πως μαύρισαν τα άσπρα μας πανιά
Θαρρείς πως πέρασε από πάνω τους η πίκρα
Η ύστατη θλιμμένη μας θωριά

Μα άσε να σου χαιδέψω μια νύχτα ακόμα τους πόθους
Να στριμωχτούν τα χάδια μας σε απόμερες γωνιές

Ποτέ ξανά το καταχώνιασμα του έρωτα
Ποτέ ξανά δεν θέλω αν δεν σε έχω
Ακούς;

Θρύψαλα τώρα τα κούπια , γερμένες οι ασπίδες

Μόλο που ακόμα επιστρέφω με τον άνεμο
Και σου σκορπώ σα μελωδία αϋπνου άστρου
σαν από στίχους ‘σύ να χόρτασες του νηστικού μου οίστρου

Τα κατάκκοκινα σημάδια μιας καρδιάς
Τα ροδοπέταλα του πόνου που ορχούνται
Σ’έναν χορό μαεστρικό κι αφηρημένο

Σαν σε κοιτώ όλα μου μοιάζουν ψεύτικα
Ετούτη η αλήθεια της αγάπης
Που με τυφλώνει όλο και πιο πολύ
Και πώς ξανά να ορθοποδήσω στο λαβυρινθό σου, πες μου

Σαν τσακιστεί η καρδιά μένει η ψυχή σημάδι
Μια τόση δα θλιμμένη σημαδούρα
καταμεσής μες στο αχανές το πέλαγο του φθόνου
Ποιος άραγες να τη σκιαχτεί, ποιος να κοντοσιμώσει

Τρικυμισμένο το όνειρο
Ποτέ ξανά , μ’ακούς
Ποτέ ξανά στο όνειρο τούτο εγώ κι εσύ

Δεν θέλω άλλο τις φωνές
Το απόκοσμο που με καλεί αντίο
Μελάνι κλέβει από ένα ψίθυρο

Ποιος να τ’ακούσει
Ποιος να το νιώσει

Ποιος με ένα γέλιο να ξεφύγει

Ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά δεν θέλω άλλον οίκτο
Γεύτηκα ήδη αρκετό από της λύπησης τα όψιμα σου χείλια

Ποτέ ξανά δεν σ’αγαπώ
Ποτέ ξανά κι ας καίγομαι σαν ψέμα ορφανό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2008