Σε ανασαίνω / Καταραμένη

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας... - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ανασαίνω...

Κι άλλο πρωί που τριγυρνώ σα ζαλισμένη
Λες κι ο αέρας έχει γίνει πιο πυκνός
Θερμοκοιτίδα η φωνή σου..κλειδωμένη
Βαριανασαίνω..κι όλα σβήνουν από μπρος...

Είσ' η ζωή μου..η ανάσα μου..το φως μου
Μα δεν σε βρίσκω..και με πιάνει πανικός!
Μιαν ηλιαχτίδα των ματιών σου μόνο δως μου
Πώς με δικάζει της αγάπης ο καημός!!

Νιώθω τα χέρια σου..τα χείλη..την ανάσα
Θέ μου!..ο κόσμος με περνάει για τρελή!
Μια παρουσία..μου ανάβει όλα τ' άστρα
Μόνη βαδίζω..μα δεν είμαι μοναχή!!

Μην μου μιλήσεις για το φόβο που σε πνίγει
Κανείς στον κόσμο δεν γεννιέται δυνατός
Η ευτυχία..πόρτες διάπλατα ανοίγει
Μα ένα βήμα εσύ δεν κάνεις..προς το φως!!


17/3/2005
----------------------------------------------------------------------
Καταραμένη...

Είναι φορές που νιώθω τόσο κουρασμένη
Θέλω να έρθω στη ζεστή σου αγκαλιά
Πρόσκαιροι έρωτες μ' αφήνουν λυπημένη
Να τρεμοσβήνω στη φριχτή μου μοναξιά...

Μόνο την άδολη αγάπη σου να είχα
Σ' ένα δωμάτιο με θέα στο βουνό
Κι απ' το μισάνοιχτο παράθυρο ο αέρας
Με τις κουρτίνες να χορεύει ένα τανγκό...

Μέσα στα έλατα και τ' άγρια κυπαρρίσια
Με δίχως έγνοιες..σαν τυφλή να σου δοθώ
Να με κεντρίσουν της αγάπης τα μελίσσια
Κι ας μην ξυπνήσω άλλη μέρα για να δω...

Να ήρθα πρέπει στη ζωή καταραμένη
Κι αντί λευκό..κόκκινο βάζω νυφικό
Είμαι του Άδη η μοιραία ερωμένη
Μες στου ερέβους το αβάσταχτο κενό...



13/3/2005

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2008