Αίσιο τέλος

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μέρα σκέφτηκε ο ήλιος να μη βγει
κι έμεινε μέσα στο ζεστό του το κρεβάτι
κάποιοι άνθρωποι προσμέναν την αυγή
κάποιοι άλλοι δεν ανοίγανε το μάτι.

Τα κοκόρια τρελαθήκαν στις φωνές
ξελαρυγγίστηκαν να λεν πως ξημερώνει
μα ο ήλιος τις ακτίνες τις χρυσές
τις κρατούσε τυλιγμένος στο σεντόνι.

Πόσο βαρέθηκε να παίζει λάμπας ρόλο
πάντα να είναι φωτεινός στον ουρανό
να είναι καυτός μα πάντα να' ναι σόλο
και να ξυπνάει μια ζωή τον κόσμο αυτό.

Για το φεγγάρι είχε ζήλια, το φθονούσε
γιατί το βλέπανε κατάματα πολλοί
γιατί σ' αυτό μέχρι κι ο άνθρωπος πατούσε
άσχετα αν φόραγε μυστήρια στολή.

Κάπου όμως έντεκα η ώρα, δε μπορούσε
είπε πάλι στον ανήφορο να βγει
κι έτσι μια μέρα λίγο αργά που ξεκινούσε
είχε δική της ξανά μια χαραυγή.

Έγινε όμως πρώτο θέμα αυτή τη μέρα
όλη η υδρόγειος συζήταγε γι' αυτό
όλοι αργήσανε να πουν την καλημέρα
και κάποιοι άθεοι σκεφτήκαν το Θεό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2008