Αθήνα η σειρήνα

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα της...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέρω τον ήχο που κάνει η θάλασσα,
μα όταν τον ακούω δεν θυμάμαι τη χάλασα.
είχαν φωτίσει το μυαλό μου διλήμματα,
και τότε άκουσα του κορμιού σου τα κύματα.

Σε είδα πάλι να αλλάζεις δρόμους,
εκεί που άλλοι χαράξαν τους νόμους.
Με δυο φτηνά τσιγάρα από σάπιο καπνό
ήταν που ψέλλισες γλυκά σ' αγαπώ.

Σαν την παλίρροια που πνίγεται στα μάγια σου,
και ξεφυσούν οι αφροί από τα χάδια σου.
Είναι ένα μαύρος λεκές σημάδεψε την Αθήνα,
είναι ο φάρος στον γιαλό που κατοικεί η γρια σειρήνα.

Όταν κρυβόσουν στης κιθάρας μου τα παιξίματα,
ήταν που μου έστελνες άδεια μηνύματα.
Και όταν σε είδα για καφέ σε μια πλατιά
με είχες ξεχάσει τώρα ήσουν κηρία.

Μα αν το φεγγάρι δεν μου μιλούσε,
και δεν μου έλεγε πως με αγάπησε.
Τότε θα έβρισκα διαφυγή στα ποιήματα
ή θα χανόμουν στου μυαλού μου τα διλήμματα

Σαν την παλίρροια που πνίγεται στα μάγια σου,
και ξεφυσούν οι αφροί από τα χάδια σου.
Είναι ένα μαύρος λεκές σημάδεψε την Αθήνα,
είναι ο φάρος στον γιαλό που κατοικεί η γρια σειρήνα.

Τότε κράταγες μια μαύρη ομπρέλα
σε ένα μπόμπιρα φώναζε “έλα”
και όταν έπεσε στην αγκαλιά σου
τότε μου έριξες μια τελευταία ματιά σου

Σαν την παλίρροια που πνίγεται στα μάγια σου,
και ξεφυσούν οι αφροί από τα χάδια σου.
Είναι ένα μαύρος λεκές σημάδεψε την Αθήνα,
είναι ο φάρος στον γιαλό που κατοικεί η γρια σειρήνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2008