άτιτλο

Δημιουργός: velico, Καλλιόπη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αδιάφορα βλέμματα σκοτώνουν τη θέα
Ταξιδεύουν από το κενό στο ένα
Και καρφώνονται με τρυφερή φόρα
Στα μαλλιά σου, τα γεμάτα αρώματα

Και εσύ πονάς και τρελαίνεσαι
Και πλέκεις μόνος τον ιστό σου
Να πιαστείς εκεί μέσα
Για να μην σε πιάσει κάποιος άλλος
Στο μουχλιασμένο του ιστό
Μαζί με άλλα παράσιτα

Και μπήγεις μόνος το μαχαίρι στην καρδιά
Πριν ανακαλύψουν οι άλλοι πού είναι
Στο χάρτη που φανέρωσες στα μάτια σου
Και πρώτοι την λεηλατήσουν
Τουλάχιστον να πεις πως δεν προδώθηκες


Φοβάσαι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς
Μια φορά που το έκανες
Πόνεσε πολύ
Δε μπορείς να δεχτείς
Πως έτσι πρέπει να είναι…

Μάτια μου, άνοιξε τα φτερά σου ξανά
Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες
όλες οι αγκαλιές δεν είναι κρύες
όλες οι αγάπες, δεν πονάνε το ίδιο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2008