Ο μύστης της αγάπης

Δημιουργός: poetryf

Κάποιος που είναι μύστης της αγάπης, άλλο αντίτιμο απ'αυτήν τί να ζητήσει;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype] [color=purple] [B]Ως ν’αφουγκράζομαι σκιές και ροβινσώνες
κάπου στην κόψη μιας δικής μου ουτοπίας
Τοποσυλλέκτης γερασμένων πια ακτών
και τοξοφόρος περασμένων ηδονών
τέμνω το βέλος μου στο βλέμμα της θαλάσσης
Να περπατήσουν ωσάν Κύκλωπες τα κύμματα
να με χορτάσουν οι φουρτούνες ως «κανέναν»
Κανέναν δεν ξαστόχησε του βίου η χορτασιά
Μήτε τη χώνεψη του κόσμου μου στη βιάση τη δική μου
Ως να ‘γινα κι εγώ ένας ακόμα ξεχασμένος Οδυσσέας
στο πλάνο φως το ύπουλο, της κορασιάς του Ήλιου
Κίρκη θα πω,
τοιουτοτρόπως μαρτυρώ την κάθε πεθυμιά μου
Την κάθε οδύνη μου που σκάλωσε στης Άνοιξης τα σκέλια
και σιγορέει ροδόσταγμα στις άκρες των ανθέων
Και αργοπαίζουνε τα δάκρυα στο πότισμα του χρόνου
Να μεγαλώσουνε οι ενοχές, νεύρα ν’απλώσουν
Να γίνουν μίασμα των άδολων ψυχών, λίπασμα της κακίας
Να απλώσουν χώμα για να θάψουν τις καρδιές
Βάθια κι ανέλπιδα,
‘κει που ξεχνιούνται τα ανέραστα φεγγάρια
Ένα ακόμα σιγοθρόισμα,
ένα ακόμα μοιρολόι στα τυφλά
ως να’μουν το κριάρι του ουρανού κι όχι ανθρώπων
Ως να θρηνούσα αυτά που θα ‘βλεπα από κάπου εκεί ψηλά
Ως να ανακάλυπτα φαράγγια μυστικά,
κρύπτες Θεού μα και αγάπης.
Ο μύστης είμαι μιας Ιθάκης.
[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2008