ημερολογιο μιας εφηβης

Δημιουργός: amylee, Ευη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φοβαμαι....αυτη ειναι η αληθεια...
ποναω....διχως λογο...νιωθω οτι δεν ζω....
φοβαμαι οτι τα εφηβικα μου χρονια θα περασουν ετσι....
διχως να μου αφησουν τιποτα...
συνηδειτοποιω το ποσο λιγο εχω ζησει....μα πληγωθηκα πολυ...
ακομη ποναει η πληγη...προσπαθω να ειμαι ο εαυτος μου μα παντα κατι
με εμποδιζει...οσο μεγαλυτερη ειναι η αναγκη να βγω τοσο κλεινομαι μεσα...
οσο θελω να εξωτερικευσω τα συναισθηματα μου τοσο θαβονται μεσα μου...
εκει εξω υπαρχει μια ψυχη που συμπληρωνει την δικη μου μα φοβαμαι
πως την βρηκα...και την εχασα...κανεις δεν ειναι σαν εκεινον...ο λογος που
δακρυζω μονο και στην θυμηση του...ο λογος που ματωνω και με το παραμικρο βλεμμα του...
πεφτω ολο και πιο βαθια στο σκοταδι...δεν ακουω τους σπαραγμους της καρδιας μου...
ματωνει σε καθε ξεψυχισμενο χτυπο...λες και θα ειναι ο τελευταιος...μα συνεχιζω να την αγνοω...
κι αυτη με την σειρα της συνεχιζει να χτυπαει..παρατινωντας τον πονο...κλεινωντας και την τελευταια πορτα...κλεισμενη σε ενα κοσμο που το μονο που ακουγεται ειναι μια γνωριμη φωνη...μιας παλιασ γνωριμης που μου σκουπιζε τα δακρυα οταν ημουν παιδι...που σκουπιζε το αιμα απο τα τραυματα της ψυχης μου...δεν νιωθω τιποτα μονο τον μισω....ναι....σε μισω γιατι δεν μπορω να παψω να σαγαπαω...
το σκοταδι γινεται υποφερτο μετα απο καποιο σημειο...εδω γνωριζω τον εαυτο μου...μα συνεχιζω να
καταδιωκω το φως...το φως που εκλαιψαν τα γαλανα ματια σου....

14/5/08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2008