Παναγιώτης Κερατσής

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Το ποίημα αυτό αφιερώνεται στην μνήμη ενός καλού συναδέλφου που έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπαράζει απόψε ο ουρανός,
κι είναι μεγάλος ο καημός,
ένας συνάδελφος καλός,
έφυγε απόψε μοναχός.
-
Κλαίμε τριγύρω όλοι εμείς,
κι είναι η ψυχή μας δυστυχής,
που δεν θα ξαναβρούμε πια,
τέτοια υπέροχη καρδιά.
-
Θυμάμαι του άπλωνα το χέρι,
όταν μου έμπηγαν μαχαίρι,
και δεν αρνιόταν να μ΄ ακούσει,
κινδύνου κώδωνα να κρούσει.
-
Είχε καρδιά μικρού παιδιού,
κι από την άκρη του γυαλιού,
με χιούμορ και υπομονή,
μούστελνε κάθε συμβουλή.
-
Μούλεγε κλάψε για ότι αξίζει,
κάτι πεθαίνει, κάτι αρχίζει,
ο κόσμος τούτος δεν τελειώνει,
μας δυναμώνει, μας λυτρώνει.
-
Ποτέ μου δεν θα τον ξεχάσω,
τα λόγια του δεν θα χορτάσω,
σήμερα φεύγει μόνο η ύλη,
για πάντα εμείς θάμαστε φίλοι.
-
Μα μένει η πίκρα στην καρδιά μου,
μαύρα βαριά τα σωθικά μου,
δεν την αντέχω τη στιγμή,
γειά σου, Πανάγο Κερατσή.


Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2008