Μεταβολές Γ

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γ'. Το φεγγάρι

Κάποτε το φεγγάρι υπήρχε στον ουρανό ως αντιστάθμισμα
της δικής σου ομορφιάς ή ως αντανάκλαση
τότε δεν υπήρχε μισοφέγγαρο ή νέα σελήνη
τη νύχτα μόνο πανσέληνος φώτιζε
καθώς το φεγγάρι επέστρεφε τη δική σου λάμψη
Άπλωνες τα χέρια και το έκλεινες στις παλάμες σου
κι αυτό στεκόταν εκεί υποταγμένο
σα νεογέννητο πουλί στη ζεστασιά της φωλιάς του
και τόσο το ζήλευα που σου έπιανα το χέρι για να το αφήσεις
Και τα μαλλιά σου λούζονταν από του φεγγαριού τη λάμψη
θαρρείς σα φωτοστέφανο σε περιέβαλλε το φως του
Ήθελες έλεγες να βαδίσεις στην ασημένια υδάτινη γέφυρα
που αφήνει η πανσέληνος πάνω στο πέλαγος
κι εγώ έτρεμα μήπως το εννοούσες
γιατί αυτόν τον δρόμο όποιος τον πήρε
δεν έχει ποτέ επιστρέψει


Τώρα η ισορροπία του κόσμου ανεπανόρθωτα διαταράχτηκε
τώρα το φεγγάρι συνεχίζει το δρόμο του αδιάφορο
εκλείπει, χάνεται, ξαναφωτίζει
εξουσιάζει τη νύχτα, πια δε σε ζηλεύει
και τα χέρια μας είναι τώρα πια άδεια και μόνα
Την ασημένια γέφυρα καράβια τώρα καταπατούν
μα σε ότι απέμεινε από τα ερείπιά της θα περπατήσω
σιγά σιγά σαν σε προσκύνημα θα την ανέβω
με το κεφάλι σκυφτό θα ψάχνω τα χνάρια σου
προσευχόμενος ποτέ να μη τα συναντήσω
αδιάφορος για τη γέφυρα που γκρεμίζεται ξωπίσω μου

Και δεν θα τολμώ να κοιτάζω πια την πανσέληνο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2008