ντιζάιν ti-amo

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

χτίζω τώρα το σπίτι μου πάνω σε κάτι βράχια για ν'αγναντεύω το πέλαγο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ντιζάιν ti-amo

Όπως ο αίσωπος,
μέσα από τα ζώα τα άλογα,
μας παραμύθισε την ευτυχία,
ρωτά κι ο έρωτας την αγάπη την έλλογη
τραγουδώντας παράλογα,
γιατί μεταλλάσεται σε δυστυχία.
Ο παραμυθάς,
άνοιξε το στόμα
ενός αετού
και τον άφησε ελεύθερο
στον ουρανό να πετάξει.
Κι ο υψιπέτης μας έκραξε
πως η ευτυχία δημιουργεί
σχέσεις καινούργιες
κι η δυστυχία απλά δοκιμάζει
αυτές που θ’αντέξουνε
και στις πανούργες
βάζει μηδέν
που μένουνε πάντοτε στην ίδια τάξη.
Ο έρωτας,
άνοιξε την καρδιά
ερωτευμένου παιδιού
και το κράτησε δέσμιο
στη γη να περπατήσει.
Να μάθει πως αγαπιούνται οι έλλογοι
και γιατί πάντα χτίζουν το σπίτι τους
στην ανατολή
κι αυτό γκρεμίζεται πάντα
στη δύση.
Και πήρε ο αετός το παιδί στα φτερά του
και πήρε κι ο αίσωπος τον έρωτά του.
Και πήγαν στη θάλασσα
και είδαν δυό σπίτια.
Το ένα ξύλινο ρομαντικό,
πάνω στην άμμο
και τ’ άλλο μπετόν αγαπημένο,
ντιζάιν ti-amo.
Στην πρώτη φουρτούνα,
το ξύλινο χάθηκε,
μόνο κάτι συντρίμμια
φαγωμένα απ’τα ψάρια.
Τ’ αγαπημένο άντεξε.
Δυό νέα παιδιά στο μπαλκόνι του,
ν’αγναντεύουν το πέλαγο,
να ζωγραφίζουν του έρωτα,
τα ολόγιομά του φεγγάρια.
Ο έρωτας πήρε τον αίσωπο
και έχτισαν σπίτι ti-amo στο παιδί.
Πάνω σε βράχια.
Ν’ αντέχει της αγάπης
τους γερούς κραδασμούς.
Όταν με λύσσα θα χτυπάνε
της ζωής τα κύματα
μ’ εγωεγκέλαδους σεισμούς.
Και πήρανε τον αετό,
και τον γαντζώσανε
εις του παιδιού το χέρι,
και αυτό όταν το φίλησε
έβγαλε έρωτα φτερά
και γίνει περιστέρι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2008