Δεν ήταν αρκετό

Δημιουργός: !!!leou!!!, Αριστοτέλης

Η απουσία μεγάλη και τα βιώματα αλλουνού...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Απόψε και πάλι μακρυά σου θα 'μαι,
Για ακόμη ένα βράδυ μονάχος θα κοιμάμαι.

Δεν θα είσαι εδώ αγκαλιά να σε κρατήσω,
Σε ένα ποτήρι τον καημό μου κι απόψε πάλι θα σβήσω.

Σαν μία αγάπη ξεχασμένη στο σταθμό,
Να περιμένω ένα τρένο χωρίς προορισμό.

Έτσι νιώθω όταν είμαι μαζί σου,
Δεν αντέχω πια να είμαι μέρος της ζωής σου.

Δώσε μου ένα λόγο μόνο δίπλα σου να μείνω,
Αφού ότι ήθελες δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω.

Να πιστέψω πάλι στα δυο σου μάτια,
Που μπροστά τους σπάω, γίνομαι χίλια κομμάτια.

Δεν μπορείς, δεν υπάρχει και το ξέρω
Κι αυτό είναι που με κάνει να υποφέρω.

Καίω ό,τι σε θυμίζει από το συρτάρι
Κι αφήνω τις στάχτες ο αέρας να τις πάρει.

Αυτά που αγάπησα,τώρα πια δεν θέλω να θυμάμαι,
Δεν θέλω άλλο, τον εαυτό μου να λυπάμαι.

Η αγάπη μου φαίνεται δεν ήταν αρκετή,
Να σπάσει της καρδιάς σου, την αιώνια σιγή.

[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2008