ανιδιοτελώς

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε θα μπορούσα να μην απορήσω
για το ποιος έσπρωξε μέχρις εδώ
σε τέτοια νύχτα άπνοιας, τις μνήμες
και γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη το δωμάτιο
με την οσμή της παρελθούσας μου εφηβείας
του χρόνου εκείνου με τα πολλά
-και τα εν πολλοίς αργόσχολα- όνειρα…

θα είναι σίγουρα κάποιος μυστήριος μηχανισμός
ανασυντάξεως του μυαλού
ή κάποιο από τα ένστικτα επιβίωσης
που ωθεί τη σκέψη, σε αναδρομές του είδους
κι όπως την αποσπά απ’ το σπασμένο σήμερα
την κάνει να κινά για το σπασμένο ,
-ενδεχομένως- αύριο,
δίχως περίσκεψη πολλή και υπολογισμό
που θα καθυστερούσε ή θα ματαίωνε μοιραία
κάθε προοπτική εκκινήσεως….

Δεν θα μπορούσα να μην απορήσω
σε τέτοια νύχτα αποπροσανατολισμού
ποιος με καθοδηγεί ασφαλώς
να συνταιριάζω λέξεις
και πως μπορώ μόνο με αυτές να ζω και ν’ αναπνέω
δίχως τροφή, δίχως νερό, δίχως αέρα…

Θα είναι σίγουρα κάποια μυστήρια μηχανή
ανανεώσεως της ψυχής
ή κάποιες από εκείνες τις ψευδαισθήσεις της νυκτός
που κάποτε αξίζουν περισσότερο
κι από τις βεβαιότητες της διαύγειας
ως με υποθάλπουν στις αγκάλες τους
προσφέροντάς μου αφειδώς,
αιτίαν υπάρξεως…

Γηράσκω αεί απορώντας:
ποιος είναι τόσο γενναιόδωρος
σε τέτοια εποχή, τόσο άπληστα κερδώα
που μου δωρίζει ανιδιοτελώς την ποίηση;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2008