Ζήτησα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Με προειδοποίησε ένας φίλος να μην πιω το αμίλητο νερό. Αλλά είναι αργά τώρα, το ήπια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζήτησα χρώμα ν’ απλωθεί στον ουρανό μου
μες στην καρδιά ακούμπησα το θησαυρό μου
ζήτησα χώμα του θεού να γονατίσω
στα γόνατα να λερωθώ και να δακρύσω
μα μου ‘πε χώμα είσαι εσύ, να ο πηλός σου
δες λείπει το κομμάτι αυτό από το σύντροφό σου.

Στην αύρα της Μαγδαληνής είμ’ αστρικό σημάδι
αστέρια άπλωσα στο νου, στόλισα το σκοτάδι
έγινα μάνα και αδερφή και κόρη της ερήμου
περπάτησα ν’ αφουγκραστώ τα μυστικά τ’ απείρου
όλα της γης ν' απαρνηθώ τα ψεύτικα στολίδια
δειλά απομακρύνθηκα μ’ εφτά φουστάνια ίδια.

Το μακρινό ταξίδι μου κάθε αυγή αρχίζει
μικρό το βήμα μου κι αργό στη δύση με βυθίζει
πεζοπορία μυστική στη σκοτεινή μου χώρα
το χρόνο τον κορόιδεψα μα έχασα την ώρα
κρυμμένο σύμβολο κοιτάς σε έργο του Νταβίντσι
κλεμμένο δώρο της φωτιάς που ίχνη δε θ' αφήσει
ο κώδικας μεσαίωνα σε πάπυρο λιωμένο
τύμπανου ηχοκύματα σε ουρανό θλιμμένο.



[I]Ίσως θα ήταν πιο όμορφο στο β΄πρόσωπο.
Ζήτησες χρώμα... κ.λπ.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-05-2008