Στο κάστρο

Δημιουργός: arktos

Το έγραψα στο κάστρο των Ιπποτών της Νερατζιάς στην Κω. Εκεί πέρασα πολλές ώρες ψάχνοντας τα χνάρια του δικού μου ιππότη που έχασα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σούρουπο
Οι σάλπιγγες του κάστρου σίγησαν.
Αιχμάλωτη στης γλυκόπιοτης ερημιάς τη σαγήνη
περπατώ
στα χνάρια ιππότη μελανόδερμου αρματωμένου
με ξίφος, μαγικό αυλό και μάτια φλογισμένα
γυρεύω
στο καλπασμό της νύχτας που σιμώνει
τραγούδι που μεθά τα μύχια της ψυχής
με άθλους ξακουστούς
πόθους
που τα πορφυρά στήθια αιχμαλωτίζουν
άσβηστα πάθη
που υψώνουν φλόγες πύρινες,
καίγοντας τη στιγμή στο πηγάδι της αιωνιότητας.
Εκείνος,
φορώντας κατάσαρκα τη θλίψη τ' αγριμιού
στα μάτια το σκοτάδι
μελίρρυτος ψιθύρισε.
Έφυγαν όλοι.
Κανείς δεν θάρθει να στολίσει τα μαλλιά της κόρης
με άνθη άγριας νεραντζιάς.
Κανείς δεν πολεμά για ένα άγγιγμα
στο μέρος της καρδιάς.
Κοίτα ψηλά
στην αψίδα των ερώτων
κανείς δεν θριαμβεύει.
Έφυγε…
Έμεινα εδώ
χορό να στήσω μαγικό
αγκαλιάζοντας τις γλαύκες θύμισες.
Κι ήτανε νύχτα δίχως άστρα
αλλοπαρμένη….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2005