Νυχτα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με ελκύει κάτι απώτερο κι ο παιδεμός για να το βρώ
Για τα καλά μ’εχει συντήχει κι απ’την κλεισούρα είπα να βγώ
Δε λογαριάζω πια τις ώρες κι έτσι ξεστόχαστα το βράδυ
Με μπάζει δίχως να το νιώσω στου καυμού το δροσερό σκοτάδι

Δεν περιμένω τώρα να ορθωθεί το εωθινό φεγγάρι
Μήτε του Ωρίωνα να δώ το φωτεινό αχνάρι
Δεν περιμένω την οσμή κάποιας σπάνιας βοτάνης
Αλλά το υπερουράνιο που εσύ αγάπη θα με ράνεις

Παρ’όλα τα τρισκόταδα ,λαμπρά τα πάντα διακρίνω
Ώστε και θέλοντας και μή κάτι στο νού μου μεγαλύνω
Φόβος ουτε που φαίνεται,χαρά μονάχα με συνέχει
Και βλέπω ήλιους βραδυνούς,κι η ιδέα μου όλο τρέχει

Σοφή νυχτιά δίδαξε μου πως αναστρέφονται οι ταχτικοί σου αστέρες
Κάμε μέτοχο κι εμέ σε υπολογισμούς για έτη ,μήνες,μέρες
Και θα φανώ για σένα θαύμα ,θα φανώ σα φάσμα
Που φέρνει τ’αρχαγγελικό της ώρας τούτης άσμα

«Μείνε,μείνε να δείς μου λέει παρακαλεστικά
Ένα-ένα όλα τ’αστέρια ως με να κρούσει η φωτοχυσιά
Μείνε και θα σου αντλήσω το φεγγάρι μες στα μάκρη
Να σου μιλήσει και να του μιλήσεις γερμένος σε μιάν άκρη

Οτι είναι κόπος της ψυχής σα μεταλάβεις το πλούτος της νυχτός,
Θα γίνει κατασίγαση,ξαλάφρωμα ,δρόσο κι αναπαμός
Θα συνταιριάζουνε για σένα τ’αστέρια φλογερές μορφές
Για αγάπες θα σου τραγουδούν παραδείσιες κι ευφραντικές»

Κορώνει τότε μέσα μου μια γόησσα πεθυμιά
Αναστημένος με το λάβαρο και με λατρεία στην καρδιά
Σπάζω τα κιγκλιδώματα που σπαραγμό και δέος με γεμίζουν,
Με καλούν οράματα που εκστάσεις μου κομίζουν.......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2008