Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Αμμόχωστος - Ομορφη Πολη

Αμμόχωστος - Ομορφη Πολη

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

αφιερωμενο σ'όλη τη στιχοπαρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όμορφη πόλη γαλάζιος πιά δεν είναι ο ουρανός σου
Σβήσαν τα φανάρια σου που λικνίζονταν μες στα νερά σου
Γρήγορος νούς τώρα δεν αντιδρά στο απελπισμένο φώς σου
Ομόθυμος ,πικρός κι ο θρήνος που ξεσκίζει την καρδιά σου

Μετατοπίσθηκε το χέρι που σκόρπαγε τις ευλογίες
Προμάντεμα κακό,άδικη κρίση,δάνειοι μύθοι του βορρά
Προσμίξεις ήρθαν τερατώδεις απ’άλλες πολιτείες
Κι άπλωσαν πανηγύρι της ζωής.....τη μαύρη λησμονιά

Σε ανάμετρημα κρυφό τα περασμένα σβήσαν μονομιάς
Γιορτάζει σήμερα με λόγχες και καρφιά οργιώδης μιά βοή
Κι ομως το μοσχοβόλημα της δάφνης και η πλοκή της φοινικιάς
Ήταν καιρός,κοντινός ακόμη,που εσέ διαλέγανε για διαμονή

Εκεί που οι έρωτες ξεπεζεύαν τρυφερά κάτω απ’τις φυλλωσιές
Ασημένια λεπίδα το ποτάμι χάραζε στα δύο περιβόλια ,καλαμιώνες
Γελώντας οι κοπέλες μαζεύαν τον καρπό απ΄τις πορτοκαλιές
Κι άχνιζε το χρυσάφι γύρω σου,στο πλάϊ σου οι σιτοβολώνες

Και σαν πέφταν ξάστερες τα καλοκαίρια οι νυχτιές
Σταλτό έφθανε ένα φεγγάρι που αγάπαγε να πλανιέται
Ανάβανε στις αμμουδιές οι αψηλές εκπληχτικές φωτιές
Και νά ! ακάλεστο το όνειρο βουβά μες στις ψυχές να ξαμολιέται

Κι η εργατιά έστηνε και ξανάστηνε χορούς σε αγροικίες φουντωτές
Με τα λαγγέματα κιθάρων και βιολιών,μελίσσια χαρωπά
Φτάνανε κι οι τσιγγάνες να σαγιτέψουνε τους χορευτές
Να βρούν θεούς επι της γής ,κρασί,ψωμί και λίγη αγκαλιά...........

Όμορφη πόλη στοχάσου,πως προμυνήσαν κάποτε θυσία πολλή
Της ρωμιοσύνης χάθηκε σ’ένα μπουντρούμι ο θησαυρός σου
Σου ρούφηξαν τη βούληση,σου ξεριζώνουν τη ψυχή
Με το τραγούδι μοναχά σ’αποζητάει σήμερα ο λαός σου

Ξεχνιούνται γρήγορα της συφοράς σου οι καυμοί
Μένει τώρα η ωραία εικόνα του πουλιού με την ελιά
Μένει η δροσιά της ξαστεριάς ,το λάδι το βαρύ
Βάλσαμο στις πληγές ,χρίσμα και κίνητρο αγάπης στην καρδιά

Αγάπη; Πονέσαν,στρεβλωθήκανε κορμιά αυτή για να βλαστήσει
Κι ας προηγήθηκε το ράμφος του κοράκου κι ο κατατρεγμός
Τι εύκολη που είναι η λησμονιά μες στο μεθύσι
Και το μαστίγιο να πέφτει......"για να λάμψει η νέα πλάση κι ο ξαναγεννημός"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2008