Επαίτες της αγάπης

Δημιουργός: caliber7, Γιώργος

Μήπως ψάχνωντας βρήκε κανείς αγάπη .....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μέρα περπατούσα σκεπτικός σ’ ένα παρκάκι ,
μέσα από δρομάκια χωμάτινα και φύλλα πράσινα ,
κουράστηκα και σκέφτηκα να καθίσω σε παγκάκι ,
όλα ήταν ήσυχα ακούγονταν άσματα από πουλάκια .

Κάθισα στο ξύλινο παγκάκι που ήταν όλο γραμμένο,
τον έρωτά τους υμνούσαν πάνω του πολλά ζευγάρια ,
θαρρούσες πως ήταν έργο τέχνης καφέ βαμμένο,
τα διάβασα όλα και με χαρά συσπάσθηκε η καρδιά .

Κείνη την στιγμή δίπλα μου ένιωσα μια παρουσία ,
άνθρωπος απλός ήτανε χαρούμενος γελούσε ,
μια ματιά έριξε κι αυτός με κοίταξε με ουσία ,
στους ποιο απίθανους καμβάδες με υμνούν είπε .

Το χέρι πρόταξε σαν και θέλησε να συστηθεί ,
δεν αρνήθηκα ένιωθα πολύ καιρό να τον ήξερα ,
καθώς το άγγιξα αγάπη με διαπέρασε τρομερή ,
σαν αγωγός αγάπης ένιωσα , τόξο και σαΐτα .

Ευχή και κατάρα ήτανε η αγάπη που συσσώρευσα ,
σαν αγωγός καλός έπρεπε πλούσια να την μοιράσω ,
σε μονοπάτια σκοτεινά ανθρώπους που γνώρισα ,
απόφαση τυφλή πήρα , πλούσια να την δώσω .

Ήταν της μοίρας το γραφτό των πλούσιων ανθρώπων ,
έχοντας την τάση και ενέργεια που αρνούνται να πάνε χαμένα ,
αυτών που μπορούν να δίνουν χωρίς να το ανταποδώσουν ,
επαίτες της αγάπης να μη γίνουν και να ζουν περιορισμένα .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2008