Τα πεταμένα γράμματα

Δημιουργός: jenny

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΑ ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ


ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Τα βλέπω .Εκεί κοντά στα γραμματοκιβώτια. Στοίβα. Μαζί με τα επαγγελματικά περιοδικά του γιού. Αυτού που όταν απευθύνονταν στους γονείς του χρησιμοποιούσε το πληθυντικό. Αυτού που πλέον έφυγε από την πολυκατοικία. Μερικά είναι διαφημιστικά. Για πέταμα. Άλλα είναι σημαντικά. Φορολογικές δηλώσεις. Τα περισσότερα είναι από την Εθνική Τράπεζα Συμπεριλαμβάνουν το επίσημο έγγραφο. Της σύνταξης. Προφανώς εκεί στο ταμείο τους κανένας δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Ότι οι δύο γέροι έχουνε φύγει. Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Με πολύ μικρή διαφορά .Ημερών. Ήταν και μεγάλης ηλικίας .Πολύ αγαπημένοι. Τους έβλεπα κάθε ημέρα να βγαίνουν βόλτα .Στο πάρκο. Ο κύριος την κρατούσε προσεκτικά. Αλλά μπρατσέτα. Η κυρία λεπτοκαμωμένη και πάντα στην πένα .Ντυμένη. Πολύ ευγενικοί και με καλό όνομα στην πολυκατοικία. Κάποτε όταν κάναμε συνέλευση των ιδιοκτητών ανοίξανε την πόρτα του σπιτιού τους για 10 άτομα. Με έμφυτη ευγένεια η κυρία επέμενε να σερβιριστούμε με ένα γλυκό του κουταλιού. Από τα χεράκια της .Φτιαγμένο. Ο σύζυγος της ,όταν με συναντούσε στις σκάλες ,έβγαζε πάντα το καπέλο του .Να με χαιρετήσει
Έλειπα για έξη μήνες στην Βοστόνη. Της Μασαχουσέτης. Όσο έλειπα περνούσε μία φίλη. Να ποτίσει τα λουλούδια. Να πληρώσει .Τους λογαριασμούς . Επέστρεψα κουρασμένη από την ξενιτιά και τον νόστο της πατρίδας .Ασχολήθηκα με τις εκκρεμότητες μου και ξέχασα να ρωτήσω .Για τα νέα της πολυκατοικίας. Μία φορά συνάντησα τον γιό και τον ρώτησα τι κάνουν οι γονείς του. Δεν ήταν στα μαύρα αλλά είχε το πένθος στην καρδιά του. Ζήτησα συγνώμη για την γκάφα εξηγώντας ότι δεν ήμουν στην Αθήνα όταν σβήσανε. Οι δύο γέροι εγκατέλειψαν διακριτικά τον μάταιο αυτό κόσμο. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Δεν αντέξανε πολύ .Χωρισμένοι. Μου εξήγησε ότι λίγοι το ξέρανε. Έτσι ευγενικοί, όπως ήτανε στην ζωή τους, έτσι και φύγανε. Χωρίς φωνές και φασαρίες. Τουλάχιστον δεν ταλαιπωρηθήκανε. Δεν πονέσανε. Για κάποιο χρονικό διάστημα συναντούσα τον γιο στις σκάλες .Λέγαμε μερικά αστεία. Νέα της επικαιρότητας. Νέα της πολυκατοικίας Μετά από λίγο καιρό ο γιός πούλησε το διαμέρισμα και μετακόμισε σε άγνωστη κατεύθυνση. Καθηγητής Πολυτεχνείου με μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό. Δεν μας άφησε την νέα διεύθυνση. Δεν ήθελε ίσως να δεχτεί. Τα γράμματα..
Περάσανε 6 χρόνια από τότε. Τα γράμματα έρχονται καθημερινά. Στοιβάζονται στο μαρμάρινο σκαλοπάτι. Κάθε ημέρα τα βλέπω. Διαβάζω τα ονόματα και σκέφτομαι. Πολλά. Την ματαιότητα των πραγμάτων και την προσωρινότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τίποτα δεν διαρκεί .Κανένας δεν ξέρει ποιο είναι το πεπρωμένο του και τι του επιφυλάσσει η μοίρα. Η ζωή μας είναι δύσκολη συνάμα και όμορφη .Δεν έχουμε όμως κάνει κανένα συμβόλαιο μαζί της .Ότι θα ζήσουμε αιώνια. Δεν έχουμε καμία εγγύηση ότι αύριο δεν θα φύγουμε και εμείς .Βιαία ή ομαλά Δεν ξέρουμε τίποτα και όσο να προσπαθούμε να μαντέψουμε με ποιο τρόπο θα ταξιδέψουμε κανένας δεν θα μας απαντήσει. Το σίγουρο είναι ότι εύχομαι να φύγω και εγώ με το ίδιο τρόπο. Αθόρυβα. Διακριτικά. Ανώδυνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2008