παραπλανητικό

Δημιουργός: ΘΙΣΒΗ, ΜΑΙΡΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
στον καυτό τον ήλιο...στο ζεστό του κάλεσμα ακούω....
στα παλιά τα χρόνια...στα χρυσά αλώνια.....πίσω μένω.....
βγαίνουν άσπρες οι φωτιές μεσ' απ'την πέτρα....
ευωδιάζουν χαμομήλι οι παλάμες μου....νύχτες πλάνες μου!!

το ζητάει η ματιά μου το γαλάζιο τούτο.......
μεσ'απ το κάστρο φαίνονται οι μέρες που τελειώνουν.....
χίλιες πληγές αυτά τα σπλάχνα καταπίνουν....
έτσι γερνούν..έτσι πεθαίνουν..έτσι ελπίζουν....ερείπια χτίζουν!

μόνη στο δρόμο...άσφαλτος γκρίζα....πυρακτωμένη....
πολύς ο χρόνος...στενός ο κόσμος...μόνο ο ήλιος πάντα ίδιος λάμπει...
γελούν οι κάμποι...χέρια επαρμένα...μάτια ανθισμένα....
έρημη αγάπη μεσ'στα κύμματα θα κρύψω...δροσιά αφρισμένη..άλλο τι μένει;

νύχτα απο κρίνα που σκεπάζει τα γυμνά κορμιά...
γλυστρούν τα άστρα...φιλούν τα κάστρα...κροτούν οι θρύλοι!
αχυρένια αιώρα...μακρυά απ τη χώρα...σε βροντερή σιωπη....
έλα! σ'αγγίζω...σε πλυμμιρίζω! φωτιά στην άβυσσο....με λές παράδεισο...

ονειροβάτης σ' ένα κρυσταλένιο μώβ σπιτάκι......
γυάλινο πάτωμα...ασημοκέντητες κορδέλες στο ταβάνι....
σφάζεται η γή στα δύο και ρυάκι τρέχει στο σαλόνι.....
κι' ένα πλατάνι που νωχελικά ζαλίζει τη ματιά μου....κλάψε καρδιά μου!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-06-2008