Γιαγιά Αννούσκα

Δημιουργός: MARGARITA

Στις αγάπες μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[Έτσι την φωνάζαμε την Νόνα την Μαρίκα τα αδέλφια μου και εγώ.
Ήταν μια εκπομπή στο ραδιόφωνο εκείνα τα χρόνια με τη γιαγιά Αννούσκα
που έδινε συμβουλές. Της το κολλήσαμε. Θυμάμαι μια φορά έπλεκε με το βελονάκι της
να φτιάξει φόρεμα στην πάνινη κούκλα μου. Ήμουν δεν ήμουν 13 χρόνων
όταν της ζήτησα να μου πει πως αισθανόταν όταν πέθανε ο παππούς από την πείνα
στην κατοχή, την άφησε με τρία παιδιά μέσα στη μαύρη φτώχεια και την μάνα μου 16χρονη
τότε, το πρώτο της παιδί με φυματίωση. Το πρόσωπο της σκοτείνιασε
και είπε «κοίταξα ψηλά και είπα, Θεέ μου όσους θέλεις πάρε και όσους θέλεις άφησε»
και τότε ο Θεός πήρε τον πόνο απ΄ την ψυχή μου να την αλαφρώσει και έστειλε στη ζωή μας
τον Άγιο Βασίλειο. Έτσι φώναζε τον πατέρα μου. Μα η ιστορία που με είχε συγκλονίσει ήταν
της Αννέζας και της οικογένειας της που έκρυψε στο σπίτι η γιαγιά, να τους φυλάξει απ τους Γερμανούς.
Την είχα ακούσει από την Άρτω μια φίλη της από την Πόλη και ήθελα η γιαγιά μου να την πει με λεπτομέρειες.
Όταν της το ζήτησα μου είπε « όταν το καλό το μολογήσεις δεύτερη φορά χάνει
την ομορφιά της αλήθειας του». Και έτριψε με τα χέρια της ένα φύλλο από την λεμονιά.
Η νόνα μου δεν πέθανε. Ζει μέσα μου
και όταν θα φύγω θα ζει μέσα στις κόρες μου και ύστερα μέσα στην εγγόνα μου.
Κι όταν ακούω την εγγόνα μου να μου ζητάει να της πω ένα παραμύθι της γιαγιάς μου……αρχίζω με τα λόγια….
ο κόρφος της νόνας μου μύριζε λεμονανθό και μου άρεσε να κρύβω το πρόσωπο μου όταν έκλαιγα στην αγκαλιά της…..
I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2008