Κλαίγε φεγγάρι

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην καταχνιά και στης ομίχλης το ξαστέρωμα
είδα αμυδρά να ξεπροβάλλει η μορφή σου
κι όσο χαράζει παίρνει η μέρα και ξημέρωμα
σβἠνουν τα ίχνη των όσων άγγιξε η αφή σου .

Την αντοχή μου στα άκρα της την έφερα
στης λογικής το μονοπάτι να βαδίσω
μα δυστυχώς με λύπη μου μεγάλη κατέφερα
ότι υπήρχε μέσα μου για σένα να το σβήσω.

Ο χτύπος της καρδιάς μου πλέον σταμάτησε
σαν το ρολόι που σταματά ξεκουρδισμένο
μα η ψυχή μου άδικα οδύρθηκε κι αιμάτωσε
τ᾽ όνομα που ελάτρεψα πλέον διεγραμμένο.

Χοροπηδήσαν μέσα στο μυαλό μου οι σκέψεις
στήσαν χορό τρελό.... κι αφηνιασμένο
ερημικό κουφάρι το κορμί μου χωρίς προβλέψεις
μένει στη γή βουβό και παραπονεμένο.

Στην παραζάλη του θυμού μου το αφήνιασμα
ανάμεσα στην κόντρα του κορμιού και του πάθους
αιμορραγώ παραμιλώ για το ξετίνιασμα
του πρέπει ,του μή, σωστού και λάθους.

Γίνε τώρα εαυτέ μου εσύ δικαστής και δίκασε
εμένα την αγάπη το πάθος τα αισθήματα
αν έχω φταίξει που αγαπώ εσύ μοίρασε
ανάλογη ποινή για πταίσματα κι εγκλἠματα .

Καρδιά βουβή στέκεις ακίνητη κοιτάς
φτιάχνω το χάρτη σου με χρώματα της άνοιξης
εδώ εκεί τονίζεις λίγα σύννεφα πετάς
στέκεις πιό εκεί,θαυμάζεις,αποτελεσμα κατάληξης.

Κλαίγε φεγγάρι της θερινής νυκτός για εμέ
και με το φώς σου γυάλισε της νύχτας τα διαμάντια
μένω κλαμένη ακίνητη βουβή εδώ χαμέ
για να με βρίζω για την όλη μου κατάντια.


....@....



02-06-08


ΕΛΕΝΑ Λ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2008