Γεννηθήτω η ποίηση

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καζάνι που βράζει το μυαλό.
Συνωθήλευμα σκέψεων αντιφατικών,
μπερδεμένων, αναποφάσιστων.
Πολλά μπαχαρικά, αγνώστου
γευστικού αποτελέσματος.
Μπουμπούκι άγουρο η καρδιά.
Τα πέταλά της σφιχταγκαλιασμένα
κρύβουν τους χυμούς, την ευωδιά,
τη χάρη, ψιθυρίζοντας:
Eίναι νωρίς ακόμα!
Κάποια ευλογημένη στιγμή
το καπάκι του καζανιού εκτινάσσεται
στα ουράνια, γεμίζοντας
νέκταρ και αμβροσία
τις επίγειες πύλες,
εκεί που βόσκουν αμέριμνοι αμνοί.
Ταράσσεται η μακαριότητά τους
αλλά χαμογελούν.
Δεν είναι πλέον "επί σφαγή".
Και το μπουμπούκι επιτελους ανοίγει.
Η Ίριδα ζηλεύει τα χρώματά του.
Απάνθισμα ιδεών ατίθασων, σεισμογενών,
ζωογόνων, υπέρλαμπρων.
Το βέλασμα των αμνών
γίνεται αγγελική ψαλμωδία:
Γεννηθήτω η ποίηση!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2008